ของขวัญ จากพี่

ของขวัญ จากพี่
นู๋ชื่อตาลจ้ะ พี่ของนู๋เป็นดาวมหาลัย เอ้อ..ลืมบอกไปจ้ะขณะนั้นนู๋อายุ 17 จ้ะ แต่ว่าในเวลานี้นู๋อายุ 18 แล้วจ้ะ ต่อจ้ะพี่นู๋ชื่อเตยจ้ะ พี่เตยมีเพื่อนฝูงอยู่คนนึงจ้ะชื่อว่าพี่โจ พี่โจกับพี่เตยเป็นเพื่อนที่สนิทกันม๊ากมากมาย..เลยจ๊าแบบว่า เตยไปไหนโจไปด้วยอ่าน่ะคิคิ นู๋กำเนิดวันที่ 2 ม.ย. 2546 จ้ะ
เดือน เดือนมกราคมพี่เตยจบการศึกษาพอดิบพอดีเลยอ่าจ้ะ พี่เตยก็เลยเดินทางหางานทำแต่ว่าพี่โจได้งานทำแล้วอ่ะจ้ะ ส่วนพี่เตยก็ได้งานเป็นหน่วยอารัยก็ไม่รู้เรื่องอ่าจ้ะคร้ายๆไปเป็นโปรโมท แต่ว่าจำเป็นต้องไปดำเนินงานที่ต่างถิ่นน่ะจ้ะ นู๋ล่ะอิจฉาริษยาอิจฉาริษยาที่พี่เตยจะได้ไปพบบิดามารดาอีกแล้ว
นู๋คิดในใจเลยว่านู๋ควรต้องหงอยเหงาๆหงอยเหงาๆอยู่กับวันเกิดที่จะมาถึงแน่แน่เลย
แต่ว่า ก่อนวันเกิดซักประมานอาทิตย์กว่าๆพี่เตยเค้าโทรมาพูดว่าสุขสันต์วันเกิดจ๊ะ น้องรัก แล้วเค้าก็บอกต่ออีกว่าเค้าส่งของขวัญไปให้นู๋แล้วประเดี๋ยวเพียงพอวันเกิด จะมีคนเอาของขวัญมาส่งให้ด้วย แล้วถัดมาประมานอาทิตย์นึงก่อนวันเกิดหนึ่งวันพี่โจโทรมาพูดว่าของขวัญที่พี่สาวตาลส่งมาให้ อยู่ที่พี่น่ะ ประเดี๋ยวพรุ้งนี้มาเอาน่ะ แล้ววันถัดมานั้นนู๋ตื่นเต้นมากมายเลยซักอยากทราบแล้วซิว่ามันเป็นอารัยพอนู๋ไป ถึงหน้าบ้านพี่โจพี่โจก็ไม่อยู่บ้าน นู๋ไปพบพี่โจตั้งแต่ 6 นาฬิการุ่งเช้าคอยจนกระทั่ง 1 ทุ่มครึ่งก็ยังไม่กลับ นู๋ก็เลยกลับไปที่บ้าน เพียงพอไปถึงปุบ
พี่โจก็โทรมา แล้วพูดว่ามาเอาของขวัญไปเส้นด้าย แล้วนู๋ไม่คอยช้ารีบตรงไปพบพี่โจในทันทีแต่ว่าแล้วเพียงพอไปถึงพี่โจกลับจัดโต๊ะเหมือนกับจะดินเนอร์กับคนใดกันแน่เลย พี่โจให้นู๋นั้งแล้วพูดว่า คงจะกระหายน้ำล่ะสิ ประเดี๋ยวพี่ไปเอาน้ำมาให้รับประทานน่ะ
โอ้ว….พระผู้เป็นเจ้าจอร์จนู๋ไม่ทัน มีความคิดว่านู๋กำลังดืมเบียร์สดอยู่ แต่ว่าพี่โจเค้าพูดว่ามันเป็นน้ำผลไม้ปั่น เค้า หลอก มอม นู๋จนกระทั่งนู๋แทบไม่ได้สติ แล้วพี่โจเค้าก็ให้นู๋รับประทานไปเลื่อยๆเค้าพูดว่ามันบำรุงดี แล้วนู๋ก็เชื่อด้วย เค้าเล่นให้นู๋ดื่มผู้เดียวไป 7 ขวดเลยเพียงพอเริ่มขวดที่ 8 นู๋ยังไม่ทันจับแก้วแล้ว นู๋ก็รู้สึก
เหมื่อนอยากจะหลับแต่ว่าแค่นู่คิดประเดี๋ยวเดียวนู๋ก็หลับไปเลย …………………………………….
แล้วพอนู๋ตื่นมาอีกที่พี่โจกำลังเอามือของเค้าลูบคลำไปยังรอบๆปากถ้ำของนู๋
นู๋ตระหนกตกใจมากมายนู๋ร้องสันจมูกดื้อ พี่โจรีบเอาปากของเค้ามาจูบปากนู๋ในทันที
นู๋ดิ้นจนกระทั่งสุดกำลัง แล้วนู๋ก็ดิ้นจนกระทั่งเหน็ดเหนื่อย นู๋ดิ้นจมไม่มีแรง
แบบว่าจำเป็นต้องยอมเค้าอ่า….แต่ว่าแล้วเค้าก็ถามนู๋ว่าต้องการท่องเที่ยวสรวงสวรรค์ชั้น 7 มั้นจ๊ะ นู๋ตอบในทันทีด้วยความหวาดกลัวพี่โจ ยะ ยะ..ยะ…ต้องการจ้ะ
จาก นั้นพี่โจกระฉากเสื้อของนู๋ออก นู๋เจ็บมากมายต้องการจะกรี้ด..ด้วยไป แต่ว่านู๋ไม่มีเสียงแม้กระทั้งจะกล่าว แล้วพี่โจก็เริ่มลงมือปลดเปลื่องเสื้อผ้าของนู๋และก็ของเค้าจนกระทั่งหมดเนื้อหมดตัว นู๋กล่าวไปว่า พะ..พะ..พะ…พี่โจ..จะทำอารายนู๋อ่า…เค้าหันมาตอบในทันทีเลยว่าพี่ก็จะพาตาลขึ้นสรวงสวรรค์ยังไงจ๊ะ นู๋ทำอาไรมิได้ ได้แต่เพียงร้องซู้ด….ซี้ด…อ๊า…ตอนแรกๆที่เค้าเอาตัวหนอนของเค้าเข้าถ้ำของนู๋ นู๋เจ็บแบบว่าเจ็บที่สุดในชีวิตเลยก็ว่าได้จ้ะ นู๋ได้แต่ว่าบอกพี่โจว่า พี่โจจ้ะ..นู๋ไม่ไหวแล้วจ้ะ..อ๊า..!!!……
แต่ว่าพี่โจเค้าก็ไม่ฟังนู๋เลยเค้า เอาเจ้าตัวหนอนของเค้าเข้าถ้ำจนกระทั่งไม่เห็นตัวจ้ะ แล้วเค้าก็เบาๆเอาเจ้าหนอนเข้าๆออกๆจากถ้ำช้าเบาๆเริ่มเร็วขณะนั้นแบบว่า นู๋มีอารมณ์สุดๆจากแบบว่าพี่โจทำตั้งแต่นู๋เกลียดจนกระทั่ง
กล้ายเป็นนู๋ถูกใจ “พี่ไม่ต้องน้องทำเอง” พี่โจเบาๆใช้ลิ้นเลาะริเวณถ้ำของนู๋ จากที่เบาๆเริ่มแรงขึ้น แล้วจากเลียกล้ายเป็นซาบซึ้งอย่างบ้าส์จ้ะ ดูดไปดูดมาก็มีเลือดชินปากพี่โจมาบางส่วน อ่ะจ้ะ(ก็นู๋หนแรก) แล้วนู๋ก็แปลงมาอมๆดูดๆของพี่โจ มั้งจ้ะ อมจนกระทั่งน้ำแตกเลยอ่ะจ้ะ นู๋เลยโดนบังคับให้ดื่มมันลงไป รสฝาดๆอ่าจ้ะ เห็มนคาวอีกตั้งถ้า
แล้วเขาก็เอาเจ้าหนอนกลับเข้าถ้ำอีกรอบ แต่ว่าตอนนี้ไม่ง่ายเหมื่อนเดิมแล้ว ตอนนี้ปากถ้ำปิดสนิด เพียงพอเจ้าหนอนเริ่มเข้าไปปุบ นู๋ร้องในทันทีเลย
อ๊า……….โอ้ว……..ซี๊ด…..ความรู้สึกขณะนั้น มันเจ็บเกินจะอธิบายได้เลยจ๊า แต่ว่าเพียงพอเจ้าหนอนเข้าไปปุบ พี่โจก็ซอบๆๆๆใหญ่เลยจ๊า แบบถี่มากเลยจ๊าขณะนั้นนู๋ตระหนกตกใจมากมายว่าเพราะเหตุไรของนู๋มันถึงมีน้ำเหนียวๆไหวออกมาด้วย พี่โจเขาพูดว่ามันเป็น้ำหร่อลื่นอ่า พี่โจเลยซอกซอยถี่ๆสบายเลยจ๊าไม่ค่อยเจ็บเยอะแค่ไหน เลยซอกซอยกันจนกระทั่งหลับเลยจ๊า หากว่าเจ้าหนอนจะอยู่ในรูของนู๋ก็ตาม สงสัยพวกเราจะกันเหน็ดเหนื่อยจัด เพียงพอรุ่งเช้าวันถัดมาพี่โจก็เดินไปส่งนู๋ที่บ้านจ้ะ แล้วพี่โจก็กล่าว กับนู๋ว่าเป็นยังไงจ๊ะ ของขวัญวันเกิดที่พี่จัดแจงมาให้ยังไงจ๊ะพึงพอใจม๊ะ…? แล้วถ้าหากวันไหนพวกเราว่างๆแล้วพวกเราก็จะเส้นด้ายท่องเที่ยวสรวงสวรรค์ร่วมกันอีกน่ะจ๊ะตาล แต่ว่าในเวลานี้พี่โจไปศึกษาต่อต่างถิ่นแล้วจ้ะ นู๋เลยอยู่ตามลำพังมาตลอดจนถึงวันนี้จ้ะก็ยังไม่มีผู้ใดกลับมาหานู๋ซักคน
ถึงแม้ กระทั้งยังพี่โจ พี่เตย บิดา แม่ นู๋อยู่บ้านผู้เดียวเบื่อๆจ้ะในตอนปิดภาคเรียนเนี้ยจ้ะ นู๋ก็มีมาเล่าเพียงแค่เนี้ยล่ะจ้ะมีอารายก็วิจารณ์กันได้น่ะจ้ะ นู๋จะเขามาดูวันแล้ววันเล่าเลยน่ะจ้ะ บายจ้ะ