จับได้ ลงทัณฑ์

จับได้ ลงทัณฑ์
ผมยังจำตอนยุคเป็นนักเรียนก้าวหน้า ตอน มัธยม 3 นั่นแหละ รวมทั้งโน่นเป็นครั้งแรกที่ผมรู้จักคำว่า”เอา”
ก่อนหน้านั้นไม่เคยเลย มองแต่ว่าหนังสือลามก และช่วยเหลือตัวเอง
บ้านผมอยู่ใกล้สถานศึกษา ปิดภาคเรียนก็จะเข้าไปเล่นที่สถานศึกษาเสมอๆ
ย้อนไปยี่สิบกว่าปีกลาย แถวสถานศึกษายังเป็นปริมณฑล เป็นโรงเรียนชายล้วน มีที่ให้ไปเล่นอะไรต่อมิอะไรเยอะมาก
ในเวลานั้นผมเริ่มดูดบุหรี่แล้ว แอบดูดในส้วมสถานศึกษา บางครั้งก็แอบดูดข้างหลังสถานศึกษา ไม่เป็นอันตรายกว่า
วันนั้นภายหลังปิดภาคเรียนได้ครึ่งเดือน ผมปั่นจักรยานไปเล่นที่สถานศึกษา
ผมดูๆแล้วปลอดคน ผมก็เลยเอายาสูบออกมาดูด รวมทั้งนั่งดูหนังสือโป๊ของน้าชาย
ผมเอามาสามสี่เล่ม ของฝรั่งทั้งหมด
ผมนั่งดูดอยู่ที่ข้างหลังสถานศึกษา เป็นดงกล้วย กำลังเพลิดเพลินๆทีเดียว ผมก็สะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงใครกันแน่คนนึง
“นายกมล เพราะเหตุใดมาดูดบุหรี่ตรงนี้”
ผมนั่งตัวแข็งทำอะไรผิด ในเวลานั้นเห็นด้วยเลยว่าเกือบจะเยี่ยวราด ด้วยเหตุว่าด้วยความตระหนกตกใจ
รวมทั้งอาจารย์ที่มาพบเป็นอาจารย์หน่อย อาจารย์สอนเลขคณิต
อาจารย์หน่อยอายุราว45-46 ขึ้นชื่อว่าดุมาก เค้าหน้าเอ็งไม่อัปลักษณ์เท่าไร รูปร่างท้วมๆผิวขาว
แต่ว่าในเวลานั้นผมไม่เคยคิดถูกใจคนแก่ ถูกใจเด็กวัยเดียวกันมากยิ่งกว่า
“นายกมล ลุกขึ้นยืนมานี่สิ ว้าย นี่อะไรอีกเนี่ย หนังสือลามกหรอ มานี่ตามอาจารย์มาที่ห้อง”
“ขอรับ อาจารย์………”
ผมเดินตามเอ็งขึ้นไปที่ชั้นสอง ใจเต้นรัว กลัวจะโดนลงโทษ
พอเพียงไปถึงอาจารย์นั่งที่โต๊ะ ผมมองที่โต๊ะ ก็รู้ว่าแกมาตรวจตราของนักเรียน
ครู่หนึ่งแกว่าผมเรื่องดูดบุหรี่ เอ็งกล่าวว่าให้โตก่อนค่อยดูด
ตัวเอ็งเองก็ดูดแต่ว่าไม่ดูดที่สถานศึกษา แกว่ายืดยาวถัดไป จนถึงเอ็งจับหนังสือลามกของผมขึ้นมามอง
“ของคุณหรอใจ?”
“ปะ..ไม่..ขอรับ”
“แล้วของใครกันแน่ เพราะเหตุใดถึงเอามามองที่สถานศึกษา”
“ผม..เอ่อ ..ของน้าชายขอรับ..ผมยืมมาดู……………”
อาจารย์หน่อยเปิดมองไปๆมาๆ ผมพินิจเอ็งหน้าแดงอ่อน
“เอาละ คราวหน้าอย่ามาแอบดูดบุหรี่ที่สถานศึกษาอีก แล้วหนังสือนี่อาจารย์จะเก็บเอาไว้”
“อาจารย์ขอรับ ของน้าชายผมขอรับ ผมจำต้องเอาไปคืน”
“เศร้าใจ นี่คุณทำผิดกฏสถานศึกษา โทษถึงไล่ออกเลยจ้ะ อาจารย์ยึดไว้ เปิดเทอมค่อยมาเอาคืนไป”
“ขอรับอาจารย์”
อาจารย์หน่อยจับหนังสือขึ้นมามองอีกเล่ม เปิดมองด้านใน
ภาพด้านในเป็นภาพสตรีกำลังใช้ปากดูดท่อนสวาทของเพศชาย
เอ็งเปิดมองหน้าถัดไป แล้วมองหน้าผม
“นี่แหละน้า เด็กชาย ชอบกันนักเรื่องอย่างนี้ พอเพียงพบของแท้เข้าก็ทำอะไรผิด ฮึๆ”
อาจารย์หน่อยมองหน้าผมและหัวเราะ
“ไปได้แล้ว กลับไปอยู่ที่บ้านไปเลย”
“ขอรับอาจารย์”
ผมเดินลงมาด้านล่าง หัวใจก็นึกว่าจะทำไงดี ถึงจะเอาหนังสือไปคืนน้าได้ ขั้นต่ำสักสองเล่มก่อนก็ยังดี
ผมเดินไปเดินมาร่วมครึ่งชั่วโมง และขึ้นรถจักรยาน แต่ว่าก็กลับใจต้องการกลับไปเอาหนังสือที่โต๊ะอาจารย์หน่อย
ผมเบาๆย่องเข้าไปที่หน้าห้อง แต่ว่าก็มองไม่เห็นใครกันแน่เลย
ผมเบาๆเข้าไปที่โต๊ะเอ็ง เปิดตู้ข้างๆ แต่ว่าก็ไม่พบหนังสือลามก เปิดมองที่เก๊ะ ก็ไม่มี
ผมมิได้คิดไปถึงว่าอาจารย์หน่อยเอ็งจะเอาไปดู ด้วยเหตุว่ามีความคิดว่าเอ็ง น่าจะแก่แล้ว รังเกียจเรื่องอย่างนี้
ผมคิดอะไรไม่ออก คิดอยู่ตั้งนาน
ครู่หนึ่งได้ยินเสียงเตียงลั่นเบาๆที่ห้องพยาบาล ที่ชิดกับหอพักอาจารย์
ผมมีความคิดว่าอาจารย์หน่อยอาจไปนอนตรงนั้น แต่ว่าปรากฏว่าประตูปิดสนิท ผมเพียรพยายามเอียงหูฟัง ได้ยินเสียงขยับเขยื้อนตัวเบาๆ
ด้วยความต้องการอยากจะรู้ว่า อาจารย์เอาหนังสือผมไปหรือไม่ ผมตะกายออกทางหอพักอาจารย์ แล้วพอหลังจากนั้นก็ค่อยๆชะโงกหัวมองในห้องพยาบาล
ภาพที่มองเห็นทำให้ผมนิ่งงันไปนานเลย
แต่ว่าส่วนที่มันขยับกลับกลายเจ้าท่อนสวาทของผมแทน
ในห้องพยาบาลมีเตียงอยู่สามเตียง อาจารย์หน่อยนอนอยู่เตียงขอบหน้าต่าง ใกล้กับขอบหน้าต่าง
โชคดีที่ม่านปิดได้เพียงแต่ครึ่งเดียว
ภาพที่มองเห็นอยู่เป็นอาจารย์หน่อยนอนหงาย มือซ้ายเปิดหนังสือมอง มือขวาอาจารย์หน่อยกำลังลูบไล้ที่ตรงนั้นของเอ็งอยู่
ผมเคยได้เห็นแต่ว่าในหนังสือ แต่ว่าวันนี้ได้มองเห็นของแท้หากว่ามันจะไม่กระจ่าง แต่ว่าก็มองเห็นขนดำๆที่อาจารย์หน่อยลูบไล้อยู่
จะว่าบาปหรือเวรหรือโชคดีของผมหรือไม่ก็ไม่เคยรู้ ด้วยความสัพเพร่า หัวผมไปกระแทกกับขอบหน้าต่างดังโปก !
“ว้าย ใครกันแน่น่ะ ใครกันแน่ ฉันถามคำถามว่าใครกันแน่”
อาจารย์หน่อยมายืนที่หน้าต่าง บริเวณใบหน้าขาวซีดของปนองมา ผมงี้เกือบจะดำดินหนีด้วยความหวาดกลัว
“นายกมล มานี่ตอนนี้ เข้ามาเลย”
ผมตะกายหน้าต่างเข้ามาที่หอพักอาจารย์ รวมทั้งเดินเข้าไปที่ห้องพยาบาล ที่อาจารย์หน่อยเปิดประตูเอาไว้คอย
“นี่แน่ะ นายกมล นี่ๆเพราะเหตุใดๆคุณถึงมาแอบมองอาจารย์ นี่ๆ………………ๆๆๆ”
อาจารย์หน่อยอีกทั้งตีอีกทั้งหยิกผม ผมได้แต่ว่าป้องปิด จนถึงเอ็งเมื่อยล้ารวมทั้งหยุดไปเอง
“นายกมล คุณมองเห็นอะไรบ้าง? บอกมาสิ”
“ผมๆ..มองไม่เห็นขอรับ……..”
“มองไม่เห็นหรอ นี่ๆ….”
อาจารย์หน่อยตบที่ไหล่ผมอีกสามหนซ้อน
“ชั้นจะทำอย่างไรกับคุณดี …คุณมาแอบมองอาจารย์เพราะเหตุใด หา?……………………”
“ผมจะเอาหนังสือคืนขอรับ ผมไม่….”
“บ้าจริงๆเพราะเหตุใดไม่กลับไปอยู่ที่บ้านไปซะ…..”
“ผมจะกลับแล้วขอรับอาจารย์….”
“คุณนี่ห่วยแตกจริงๆอย่าบอกใครกันแน่เด็ดขาดนะประเด็นนี้ไม่อย่างนั้นอาจารย์เอาคุณตายแน่”
“ขอรับ…”
ผมกำลังจะเดินออกไปจากห้อง อาจารย์หน่อยเรียกผมเอาไว้อีก
“นายกมล มานี่สิ….สัญญาอาจารย์แล้วนะ ว่าจะไม่บอก สาบาน”
“ขอรับอาจารย์”
“ฉันเชื่อว่าคุณเลย เอายังไงดีเนี่ย”
“ผม…….เอ่อ….”
ผมได้แต่ว่ายืนนิ่งทำอะไรผิด หูอื้อลายตาไปหมด จนถึงอาจารย์หน่อยลุกขึ้นยืน
“นายกมล ถอดกางเกงคุณออก”
“ถอดเพราะเหตุใดขอรับ ผมๆ…”
“ไม่ต้องถาม คุณมองของอาจารย์ ครั้งนี้อาจารย์จะมองของคุณบ้าง”
“ผม..เอ่อ…………………………”
“ถอดสิ ได้ยินไม๊ เร็ว……”
ผมดึงกางเกงบอลออก เหลือแค่กางเกงชั้นใน แต่ว่าอาจารย์หน่อยก็เป็นคนดึงกางเกงชั้นในผมออกจนได้
ท่อนสวาทของผมมันก็โผล่ออกมา ข้างหน้าอาจารย์ ผมมองเห็นอาจารย์หน่อยมองดูค้อนผมด้วย ภายหลังที่เอ็งมองเห็นท่อนสวาทของผมแล้ว
“ช่วยเหลือตัวเองให้ครูดูสิ”
“ผม…ไม่….เอ่อ อย่างไรขอรับ”
“ฮะ อะไร อย่าบอกนะว่าคุณไม่เคยทำ เร็ว ทำตอนนี้อาจารย์จะมองของคุณบ้าง”
มาถึงเดี๋ยวนี้ ผมเองก็ไม่เคยรู้คิดเกี่ยวกับเรื่องอะไรอยู่ แต่ว่าในใจลึกๆมันชักเริ่มบันเทิงใจขึ้นมาบ้าง
รวมทั้งไอ้ภาพที่มองเห็นอาจารย์หน่อยช่วยเหลือตัวเอง มันเริ่มจะผุดขึ้นมาในสมอง
เจ้าท่อนสวาทของผมมันก็เริ่มขยับเขยื้อนตัวแล้ว ผมค่อยเอามือจับเบาๆแล้วรูดเข้ารูดออก
อาจารย์หน่อยนั่งมองดูบนเตียงตาไม่กระพริบ
“เร็วๆนายกมล ทำให้เสร็จนะ หืมัธยม.พอได้นะพวกเรา”
ผมก้มหน้าก้มตารูดไป เรื่อยแต่ว่าสมองมันก็งงงันไปหมด อายก็อาย ต้องการก็ต้องการ
หัวใจนึกว่า ต้องการที่จะให้อาจารย์หน่อยเอามือรูดแทนมือพวกเราเอง
ผมเพียรพยายามทำให้เสร็จ แต่ว่ามันก็ไม่เป็นผลสำเร็จซักหน ผมมีความคิดว่าอาจารย์เอ็งน่าจะแกล้งผมแน่นอน
“ผมทำไม่ได้หรอกขอรับ ผมๆไม่ๆ…”
“ไม่อะไรนายกมล คุณมาแอบมองอาจารย์เมื่อกี้ อาจารย์ก็รู้สึกเสมือนคุณนี่แหละ มานี่”
อาจารย์หน่อยเอามือของเอ็งจับที่ท่อนสวาทของผม มิได้จับเฉยๆครั้งนี้ รูดเข้ารูดออกด้วย
ผมเองทำตั้งนานยังไม่เสียว พอเพียงโดนมืออาจารย์หน่อยนิดนึง ผมเกือบจะทนไม่ได้
อาจารย์หน่อยเอามือซ้ายลูบคลำพุงผมไปๆมาๆ มือขวาก็กำท่อนสวาทผมเอาไว้
“คืออะไรนายกมล ดีไม๊?”
ผมมิได้ตอบ แต่ว่ายืนนิ่งๆปลดปล่อยให้มือของเอ็งปฏิบัติภารกิจไป จนถึงเมื่ออาจารย์หน่อยก้มตัวมา
เอาปากเบาๆอมของผมนั่นแหละ เอ็งดูดไม่ถึงสิบวินาที ผมก็เขื่อนแตก น้ำขาวๆขุ่นๆเหนียวๆ
ที่ผมเคยปล่อยปละละเลยลงท่อน้ำ ครั้งนี้มันพุ่งเข้าปากอาจารย์หน่อยไปแล้ว
อาจารย์หน่อยหยุดชะงักนิดหน่อย แหงนมองหน้าผม ครู่หนึ่งเอ็งก็ดูดถัดไป จนถึงผมจำต้องแขม่วท้องด้วยเหตุว่าความเสียว
” คืออะไรใจ ยังไม่ทันไรเลย เด็กหนอเด็ก ”
ผมจะถามอาจารย์หน่อยว่า น้ำของผมที่ออกมาไปไหนหมด หรือเอ็งรับประทานเข้าไปแล้ว ยังมิได้ทันถามก็จำต้องเงียบไป
อาจารย์หน่อยจับผมนอนลงที่เตียง ตัวเอ็งเองดึงกางเกงที่มีขายาวผ้าลื่นๆของเอ็งออก
ผมยังมองไม่เห็นอะไรชัดนัก จนถึงเมื่อเอ็งถอดเสื้อคลุมผ้าลักษณะเดียวกับกางเกงของเอ็ง รวมทั้งเสื้อตัวในออก เหลือแค่เสื้อในตัวเดียว
พอเพียงเอ็งปลดตาขอออก นมสองเราของเอ็งก็ล้นออกมา มันใหญ่รวมทั้งขาวเนียนมากมาย
พอเพียงผมมองเห็นเพียงแค่นั้น เจ้าท่อนสวาทของผม มันก็ตั้งมาอีก
“อยู่เฉยๆนะ ใจ”
ผมได้แต่ว่านอนเฉยๆทั้งหมดทุกอย่างเป็นไปตามที่อาจารย์หน่อยเอ็งสั่งการทั้งหมดทั้งปวง
อาจารย์แกนั่งทับท่อนสวาทของผม รวมทั้งดูอย่างกับว่ามันจะลอดเข้าไปอยู่ในร่องสวาทของเอ็งครั้งละนิดๆ
“อูย…ใจ..ของคุณแข็งดีจัง….อา……อาจารย์ๆ…..ขอนะใจ…..อืมม ม………………………………………………………….”