ผู้คุมคุก

ผู้คุมคุก
เรื่องมันเกิดขึ้นในช่วงเวลาที่พวกเราติดอยู่ในคุกในข้อกล่าวหาฆ่าผู้เสียชีวิตโดยไม่ได้เจตนา เนื่องจากว่าพวกเราเป็นเพียงแต่สตรีตัวเล็กคนหนึ่งเพียงคนเดียว แถมมาอยู่ในสถานที่อย่างนี้โดยไม่ได้ตั้งใจ พิษสงจะสู้กับเขาใครกันแน่ก็ไม่มี พวกเราก็เลยมักที่จะโดนมาเฟียในคุกแกล้งอยู่เป็นประจำ
“คุณอีกแล้วนะวดี ตั้งแต่มาอยู่ตรงนี้คุณเคยนับบ้างหรือไม่ว่ามันรอบที่เยอะแค่ไหนแล้ว”
“….” ไม่เคยรู้จะตอบไปเพราะอะไร ในเมื่อกล่าวไปก็ไม่ฟัง พูดว่ามิได้ทำก็ไม่มีผู้ใดเชื่อ ก็อย่างว่าหลักฐานมันคาตา แถมคราวนี้มีดพกที่ไม่เคยรู้ว่ามาอยู่ในกระเป๋าคุณตั้งแต่ตอนไหน ดันล่วงลงมาซึ่งๆหน้าผู้คุม ทำให้พวกเราถูกจับมาสอบสวนโดยทันที การมีอาวุธในคุกที่นี้นับว่าเป็นเรื่องรุนแรง ทั้งพวกเรายังมีคดีฆ่าผู้เสียชีวิตมาก็ เลยไม่มีผู้ใดไว้วางใจ
“คราวนี้มันเยอะเกินไปแล้วนะ พวกเราจะต้องส่งคุณไปคุยกับผู้คุมสูงสุด” พวกเรานั่งฟังผู้คุมทั้งคู่คนหารือหาหรือกันด้วยความเบื่อ ไม่ต้องการจะกล่าวอะไรให้มากเรื่อง เนื่องจากถึงยังไงพวกเราก็ไม่ถูกอยู่ดี
พวกเราโดนนำตัวไปพบกับผู้คุมสูงสุด ว่ากันว่าผู้ที่จะไปพบได้ย่อมเป็นผู้ที่มีความผิดรุนแรง ก็เลยไม่มีผู้ใดต้องการจะเข้าไปเจอเขาคนนั้นเท่าไรนัก พวกเราดูโซ่ที่ล่ามมือแล้วก็เท้าเอาไว้พลางย้อนคิดไปถึงอิสระ อนาคตที่กำลังเจริญแต่ว่าจะต้องมาจบลงเนื่องจากรักคนผิด ความชั่วช้าสารเลวที่มันทำไว้นำมาซึ่งการทำให้พวกเราจะต้องมาอยู่ในนี้
“ออกไปก่อน” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นภายหลังที่พวกเราเข้ามาในห้อง อะไรกันเพศชายหรอกหรอ นึกว่าจะมีแต่ว่าสตรีเสียอีก
“ผมทราบหมดแล้วเรื่องที่คุณก่อไว้”
“…”
“ไม่คิดจะกล่าวอะไรหน่อยหรอ”
“ถ้าหากฉันกล่าวว่าฉันมิได้ทำ ท่านจะเชื่อไหมล่ะค่ะ”
“คุณมีสิทธิ์ถามกับผมจะต้องแต่ว่าขณะใด” เอาอกเอาใจยากจริง พอเพียงกล่าวก็ว่า ไม่กล่าวก็ว่า หรือเนื่องจากพวกเราอยู่ในสถานะที่เป็นผู้ต้องขังพวกเราก็เลยไม่มีสิทธิ์มีเสียงอะไร
“เอาเถอะ คุณคงจะไม่เคยรู้ว่าการที่คุณมาหาผมถึงที่นี่จะพบอะไร”
“….” จากที่เคยนั่งหันหลังในตอนแรก เก้าอี้ที่เริ่มหมุนเข้ามาปรากฏให้มองเห็นหน้าของผู้คุมสูงสุด บริเวณใบหน้าที่เต็มไปด้วยริ้วรอยตามระยะเวลา หนวดเคราสีขาวที่ทำให้เสมือนแก่ กว่าจะไต่เต้าตำแหน่งมาถึงที่ตรงนี้ได้คงจะใช้เวลาเยอะพอสมควร
ผู้คมสูงสุดเดินเข้ามาหาพวกเราช้าๆก่อนที่จะดันตัวเราให้ไปนั่งที่โซฟาด้านข้างพวกเรามิได้ต่อสู้อะไรยอมไปนั่งแต่ว่าโดยดี ในใจก็รู้สึกหวาดหวั่นกับการกระทำที่เกิดขึ้นมาจากฝีมือมนุษย์ที่ตรงนี้ เนื่องจากด้วยสถานะผู้ต้องขังนี่แหละที่ทำให้พวกเราไม่มีซึ่งเสียงที่จะขอ สิ่งที่ทำเป็นก็เลยมีเพียงแต่การนิ่งเฉยแล้วก็ดูว่าเขาจะทำอะไรก็แค่นั้น
“อยู่เป็นนี่ ธรรมดาเป็นผู้อื่นโดนฉันพลักอย่างนี้คงจะร้องโวยวายไปแล้ว”
“ทำอย่างนี้บ่อยมากหรอค่ะ” อย่างนี้ที่รู้เรื่องรู้ราวหมายกันดีว่าเป็นยังไง ผู้คุมสูงสุดมิได้กล่าวอะไรต่อ เขาแค่เพียงยิ้มแล้วก็ปลดกระดุมเสื้อของตนออกมาจากนั้นก็ถอดทิ้งไป
“ก็แค่ผู้ที่ชอบใจ ฉันมั่นหมายคุณมานานแล้วนะรู้สึกตัวหรือไม่” เขาเดินมานั่งด้านข้างพร้อมทั้งกระซิบบอกเข้ามาที่หูของพวกเราเบาๆเสมือนเป็นการปลุกอารมณ์ยังไงก็ไม่เคยรู้ พวกเรายังคงนิ่งมิได้โต้ตอบอะไร ถ้อยคำของชายที่โลภมันเชื่อใจมิได้
“เป็นเด็กดี แล้วคุณจะอยู่ตรงนี้อย่างสบาย” บางเวลานี่บางครั้งอาจจะเป็นวิถีทางเดียวที่พวกเราจะได้ไม่ต้องเผชิญกับเรื่องเลวร้ายระหว่างการอยู่ตรงนี้ ชีวิตก็อย่างนี้จะต้องทำทุกสิ่งเพื่อความมีชีวิตรอด
ริมฝีปากที่เต็มไปด้วยหนวดเคราเกาะติดกับริมฝีปากของพวกเราโดยง่าย เขาขบเม้มทั้งยังริมฝีปากบนแล้วก็ด้านล่างสลับกันไปๆมาๆ ก่อนที่จะใส่ลิ้นเข้ามาทักกับลิ้นของพวกเรา
“อื้มมม” กำดันของพวกเราโดนกดไว้แน่นเหมือนกับว่ากำลังคุ้มครองปกป้องไม่ให้พวกเราหนีหายไปไหน ถึงไม่กดกำดันพวกเราไว้ พวกเราก็ไปไหนไม่รอดหรอก
จ๊วบบ…บ จ๊วบบบ
“เด็กดี” เขายิ้มต้องการพึงพอใจที่มีความเห็นว่าพวกเราเห็นด้วยสัมผัสจากเขา พวกเรายินยอมให้เขาประพฤติตามหัวใจตนเองทุกสิ่ง ชุดผู้ต้องขังถูกถอดออกไปโดยง่าย พวกเราที่มิได้ใส่ชั้นในอยู่แล้วพอเพียงโดนถอดชุดออกก็เลยมีเพียงแต่ร่างกายแก้ผ้า
ม๊วบบบริษัทบบ
จุกนมของพวกเราที่โดนมองกระทั่งกำเนิดเสียงขึ้นมา เขาทำเช่นเดียวกับเด็กน้อยที่ไม่เคยดูดนมมาก่อน พอเพียงพบนมเข้าหน่อยถึงได้กลืนต้องการตระกลามตะราคะแบบนี้ มือของพวกเราที่ถูกจองจำด้วยกุญแจมือโดนจับเอาขึ้นให้อยู่เหนือหัวเพื่อไม่ยุ่งยากต่อการทำอะไรได้สบาย
“อืมมม”
“ครางครวญออกมาเลย ผมถูกใจนะตอนที่มีคนเรียกผมว่าสามีขา”
“อื้ออ….สามีขา~ เสียวจัง” มันไม่ใช่เป็นการกล่าวเพื่อเอาอกเอาใจ แต่ว่าพวกเรารู้สึกแบบงั้นจริงๆตัวเราเองก็ห่างหายจากเรื่องเหล่านี้มานาน พอเพียงโดนกระตุ้นเข้าหน่อยก็เลยไม่แปลกที่จะมีอารมณ์ร่วมกล้วยๆ
“เสียวง่ายจัง นี่สามีเพียงแค่ดูดนมเองนะ ถ้าหากแทงเอ็นเข้าไปจะไม่ขาดใจตายเลยหรอ”
“อื้อออ…..ใส่เข้ามาสิภรรยาก็ใคร่รู้ว่าหัวใจมันจะขาดไหม”
“ท้าอำนาจมืดซะแล้ว ได้ประเดี๋ยวรู้กัน” เขาจับขาพวกเราที่มีตรวนอยู่ให้ชี้ขึ้นทั้งสองข้าง ก่อนจะมีอะไรบางอย่างมาตีๆแทงๆที่รูหอยของพวกเรา นี่เขาถอดกางเกงออกไปตั้งแต่ตอนไหนกัน พวกเรามองไม่เห็นจะรู้สึกตัว
“อื้มม น้ำมากมายดี เอาละอย่าเกร็งเนื่องจากสามีจะใส่เข้าไปแล้วนะ”
“อร้ายยย!” ท่อนเอ็นของเขาเข้ามาในตัวเรากระทั่งมิดด้ามในคราวเดียว เขามิได้ถนอมพวกเรา ส่วนพวกเราเองก็ไม่อยากที่จะให้เขามาสุภาพด้วย เนื่องจากนี่เป็นเซ็กส์ที่มิได้มีต้นเหตุที่เกิดจากความรัก มันเป็นควายหิวของพวกเราทั้งคู่
“ซี๊ดด…ด ฟิตมากมายภรรยาจ้ะ”
“อ้ะ กระเด้าสักครั้งเถิดค่ะภรรยาไม่ไหวแล้ว อยากได้ควยสามีมากมายระแทกใส่แรงๆ”
“จัดไปแรงภรรยาจ้ะ ประเดี๋ยวจะเอาให้หอยแหกไปเลย” สิ้นคำกล่าวแรงชนก็ร้ายแรงขึ้นมา เขาย้ำทุกดอกกระทั่งพวกเราจุกไปหมด ไหนจะความเสียวที่มากมายโน่นอีก ทำให้พวกเราร้องออกมาไม่เป็นภาษาได้แต่ว่าอ้าปากบากบั่นฉกฉวยอากาศเข้าไปในปอดให้สูงที่สุด
“อึกกรัมกก”
“โอ้ววว……..จะแตกแล้ว ไม่ไหว รัดไปหมด ซี๊ดด.ด” ไม่ใช่เพียงแค่พวกเราที่บากบั่นอ้าปากฉกฉวยอากาศตัวของผู้คุมสูงสุดเองก็มีลักษณะไม่ได้แตกต่างจากพวกเรา ภายหลังที่เกร็งเอวกระเด้าควยใส่หอยพวกเราไม่หยุด
“อื้ออ…….สามีขาภรรยาก็จะเสร็จแล้ว แรงๆเลยจ้า อื้ออ อย่างงั้นล่ะ อร้ายยยย!!” ไม่นานพวกเราก็เสร็จไปจนได้ เขาที่พอเพียงมีความเห็นว่าพวกเราเสร็จและรีบชักควยออกมา แล้วนำมันมาจ่อที่ปากพวกเราเพื่อที่จะได้ให้พวกเราอมให้
“อ้าปากสิ” ท้ายที่สุดพวกเราก็จะต้องยอมอ้าปากดูดควยให้กับเขา แต่ว่าดูดได้ไม่นานตัวของผู้คุมสูงสุดก็เกร็งกระตุกปล่อยน้ำควยเข้ามาใส่ปากพวกเราเต็มๆ
“โอ้ววว…….ดูดดีทั้งยังหอยทั้งยังปากเลย รับประทานมันเข้าไปอย่าได้คายออกมา” กล่าวขนาดนั้นแล้วพวกเราจะคายทิ้งได้หรือ รสความหวานคละเคล้าคาวนิดๆมันทำให้พวกเรารู้สึกอยากจะอ้วก แต่ว่าก็จะต้องทนเก็บความรู้สึกไว้ แล้วก็ต่อจากนั้นชีวิตในเรือนจำชองพวกเราดีแล้วขึ้นจริงๆเสมือนที่เจ้าตัวว่า แต่ว่ามันก็จะต้องแลกเปลี่ยนมาด้วยเซ็กส์เยอะแยะที่พวกเราจะต้องตอบสนองกิเลสให้กับเขาไม่หยุด ได้แต่ว่ารอเวลาที่กำลังจะได้รับอิสระแล้วออกไปดำรงชีวิตจริงๆสักครั้ง ซึ่งก็คงจะอีกนาน