เห็นอกเห็นใจแม่

เห็นอกเห็นใจแม่
ใจ๋ชายหนุ่มวัย 17 ลูกชายผู้เดียวในครอบครัวที่มีฐานะ ตั้งแต่เล็กครอบครัวเขาอยู่บ้านเดียวกับปู่กับคุณย่ารวมทั้งเครือญาติบ้านเดียวกัน ส่วนมากปู่กับคุณย่าจะเป็นคนดูแลเขาเนื่องจากว่าบิดามารดายุ่งแต่ว่ากับงาน รวมทั้งออกสังคม ตอนใจ๋อายุ 14 บิดา สยุยงมภูเขาของเขาเกิดอุบัติเหตุถึงกับจำเป็นต้องนั่งรถเข็นก็เลยจำเป็นต้องทำใจ แต่ว่าด้วยฐานะบิดามารดาเขาดีเยี่ยมก็เลยซื้อบ้านชั้นเดี่ยวแยกออกมาจากบ้านปู่ย่า ในหมู่บ้านเดียวกันเนื่องจากว่าสบายสำหรับบิดาที่จำเป็นต้องนั่งรถเข็นเข้าออก บิดาเขาไม่จำเป็นที่ต้องไปดำเนินการนอกบ้านอาศัยทำผ่านคอมฯก็มีรายได้มากมายเหลือพอเพียง ส่วนแม่เขาดำเนินการนอกบ้าน ใจ๋ยังไปมาหาสู่บ้านปู่ย่าเล่นกับเครือญาติๆประจำทุกวี่ทุกวัน แม่เอาสาวหม้ายสามีตายกลางคนเค้าหน้ารูปร่างดีชื่อ อันยา วัย 30 กลางมาอยู่ด้วยดูแลบิดา อันยา เป็นคนวิกลจริตนเดียวกับแม่ จะว่าไปก็เป็นญาติห่างๆเขาเลยเรียกคุณว่า น้ายา คุณมีลูกชายวัย 14 มาอยู่ด้วยชื่อแป๊ะ แป๊ะเป็นเด็กเป็นระเบียบเรียบร้อยเฉยๆขยัน ใจ๋รวมทั้งทุกคนถูกใจเขา บิดาของใจ๋ก็เลยส่งให้เรียน บ้านใจ๋ถึงจะชั้นเดี่ยวก็มีหลายห้อง แป๊ะก็เลยมีห้องส่วนตัวใหญ่พอเหมาะ
บิดาของใจ๋นั่งรถเข็นได้ 3 ปีแล้วยังมีคนเอางานมาให้บิดาทำไม่ขาดสาย รายได้ไม่ฝืดเคือง บางเดือนเป็นแสนบาท ใจ๋เริ่มเที่ยวโสเภณีบ้างครั้งสองครั้งเพียงแค่ต้องการทดลองปฏิบัติตามเพื่อนพ้องๆถึงจะถูกใจก็ไม่ได้อยากเสี่ยงมากมาย ช่วงหลังแม่เปร่งศรี ของเขาดูเหมือนจะเอาใจใส่ดูแลแป๊ะ ดีกว่าลูกชายเป็นตัวเขา เขาไม่ คิดอะไรเนื่องจากว่าแป๊ะเป็นเด็กดี ว่าง่าย แต่ว่าเขาอดสงสัยมิได้เลยถามแล้วคุยกับบิดาว่ามองแม่แปลกๆกับแป๊ะ แต่ว่าก็ได้คำตอบสั้นๆว่าคือเรื่องของแม่อย่าคิดหรือน้อยเนื้อต่ำใจ เขาไม่คิดมากมายแต่ว่าถามอยู่สองสามครั้งคำตอบในที่สุดจากบิดาเป็น เอาเถอะแล้วจะทราบเอง ก็อีกระยะหลังๆแม่เปร่งศรี ปล่อยตัวปล่อยใจ ทำเผลอชูขาไขว่ห้างหรือโน้มตัวไม่ระวังทำให้ ใจ๋ได้มองเห็นร่องอก ขาขาวลึกถึงกางเกงลิงก็บ่อยแต่ว่าใจ๋ก็ถูกใจ ยังเก็บเอาไปฝันก็บ่อย ถึงจะเป็นแม่ก็ค่อนข้างจะห่างเหินกัน มาสนิทสนมกันก็สองสามปีนี่เองความรู้สึกไม่ สนิทราวกับแม่ลูก จะเป็นเพื่อนมากยิ่งกว่า ใจ๋จะรักสนิทกับปู่ย่ารวมทั้งป้าคุณลุง รวมทั้ง บิดามากยิ่งกว่าเปร่งศรี ผู้เป็นแม่ที่ออกสังคมเป็นสาวไฮโซไม่ค่อยมีเวลาให้เขา
จนกระทั่งกระตลอดทั้งวันนั้นใจ๋ไปบ้านปู่ตามธรรมดา บิดาสยุยงมภูเขา ของเขาโทรถามคำถามว่าจะกลับไหม ใจ๋บอก มีความคิดว่าจะไม่กลับมานอนบ้านคืนวันนี้ แต่ว่าบิดาสยุยงมภูเขา บอกไม่มีอะไรก็กลับมาบ้านเถิด เขาเดินกลับเข้าบ้านก็เย็นมากมายแล้วบ้านมองมืด มองเห็นแสงสว่างจากห้องของแป๊ะรอดออกมาจากช่องประตูเขาสงสัย แป๊ะยังไม่นอนอีกหรือ คิดจะทดลองเปิดประตูห้องเข้าไปนั่งคุยด้วยแต่ว่าพอดิบพอดีอันยา มาทักเขา “คุณใจ๋กลับมาแล้วหรอ”คุณทักราวกับคุณรออยู่ ใจ๋บอกคุณ “บิดาบอกให้กลับ แล้วนี่แป๊ะยังไม่นอนอีกหรอ” อันยาบอก “จ้ะพ่อสั่งไว้ว่าสักครู่คุณใจ๋จะกลับ ม่าม้าก็บอกให้น้าคอย ส่วนแป๊ะยังจ้ะยังไม่นอนจำเป็นต้องดำเนินการที่พ่อสั่ง”ใจ๋สงสัย “ดำเนินการอะไร” อันยาบอก “เป็นงานที่พ่อบอกให้แป๊ะทำประจำ ใคร่รู้ก็มองสิ” ใจ๋ อันยาเบาๆเปิดอ้าประตูห้องแป๊ะในแสงสว่างมัว ใจ๋มองเห็นบิดาเขานั่งอยู่ที่รถเข็น อยู่ใกล้ประตูแต่ว่าเมื่อมองดูเข้าไปในห้องเขาจำเป็นต้องสะดุ้ง แป๊ะนั่งที่เตียงโดย มีแม่เปร่งศรี คนงามของเขายืนข้างเตียงเบือนหน้าให้แป๊ะ แต่ว่าที่แปลก เป็นมือของเปร่งศรี จับชายชุดที่มีไว้ใส่นอนด้านหน้าถลกเปิดขึ้นถึงเอว เขามองเห็นต้นขาอ่อนจากด้านหลังที่ชุดที่มีไว้ใส่นอนยังปิดตูดอยู่แป๊ะกำลังรุดถอดกางเกงลิงคุณลง
อันยากระซิบเบาๆบอกเขา “อย่าเสียงดังจ้ะ” ใจ๋หันไปมองดูคุณอย่างงงงัน อันยาก็เลยชักชวนยืนคุยบอก “เป็นพ่อบอกให้ท่านใจ๋กลับเพื่อมองเห็นนี่หละ”ใจ๋ถาม “อะไรกัน”อันยาบอก “เป็นพ่อหมดความสามารถทางเพศมาตั้งแต่นั่งรถเข็น แต่ว่าม่าม้ายังอยากได้พ่อ เลยมีความคิดเห็นว่าแป๊ะนี่แหละเป็นทางออกที่ดี ไม่แล้วม่าม้าบางทีอาจหนีไปคบชายอื่นจะมีปัญหา บ้านจะแตก แป๊ะอย่างไรก็ไม่มีปัญหา ม่าม้าก็ยอมน้าก็ไม่ว่าอะไรพวกเรารู้เรื่องกัน เหลือเพียงแค่คุณใจ๋นี่แหละ คุณใจ๋อย่าโกรธม่าม้ากับแป๊ะหรือพ่อเลย น้าเองก็มองว่าเป็นทางออกที่ดี” ใจ๋รู้เรื่องในทันทีแต่ว่ายังกำกวม “นานหรือยังแล้วบิดามานั่งเพราะอะไรแล้วแป๊ะทำอะไรกับแม่อีก” อันยาบอก “ก็ครึ่งปีกว่าได้แล้ว พ่อถึงจะไม่สู้ แต่ว่าจิตใจยังมีก็ขอดูก็พอเพียงบางคราวน้าก็ช่วยปรับให้” ใจ๋ไม่ทึ่ม เขาเริ่มเข้าใจแต่ว่าถาม “น้าทำยังไง แล้วทำเป็นหรอ”อันยายิ้มๆ“น้าก็มีแนวทางของน้าพ่อถึงจะไม่สู้ก็ยังมีน้ำยา” ใจ๋ถอนใจ “น้าอยู่มองเขาบ่อยครั้งไหม”อันยาผงกศีรษะ ใจ๋ถามอีก “แล้วน้าไม่คิดรู้สึกอะไรหรอเพียงเท่านี้ผมยัง..เอ้อ”อันยายิ้มเขินๆพูดตัดบท “วันนี้คุณใจ๋จะรู้เหตุการณ์ทุกสิ่ง พวกเราไม่ได้อยากปกปิดคุณใจ๋อีกต่อไป แต่ว่าขอให้รู้กันเพียงแค่ในบ้านนะ ไม่แล้วจะเสียกันหมด”ใจ๋ผงกศีรษะ
เสียงซุบซิบ 2 คนภายในความเงียบคงจะดังจนกระทั่งบิดาของใจ๋ได้ยินก็เลยมีเสียงเรียกออมา “อ้าวมาแล้วหรอเข้ามาสิยืนด้านนอกเพราะอะไร”ใจ๋รู้สึกตื่นเต้นเปิดประตูแล้วก็เข้าไป แป๊ะผงะหงายหน้าออกมาจากที่ซบซุกไสร้ท้องน้อยเปร่งศรี เปร่งศรียังถลกเปิดชุดที่มีไว้ใส่นอนคุณบอก “ช่างเถอะแป๊ะทำไปเถิด”คุณหันมาบอกกับผัว “บิดาช่วยบอกใจ๋ด้วยให้รู้เรื่อง”บิดาของใจ๋บอก “เป็นยังไงน้าอันยา บอกหมดแล้วใช่ไม”ใจ๋ผงกศีรษะแต่ว่าตามองไปที่เปร่งศรี บิดาเขายิ้มบอก “เราลำบากใจต้องการที่จะให้ใจ๋ทราบแต่ว่ากลัวใจ๋จะไม่รู้เรื่องรับมิได้แต่ยังไงก็ จำเป็นต้องทราบวันใดวันหนึ่ง วันนี้ก็เลยตกลงกันว่าควรจะให้ใจ๋รับทราบซะครั้งคงจะรู้เรื่อง” ใจ๋ขลุกขลักบอก “ผ..ผมรู้แล้วผมยอมรับได้ครับผม”อันยายิ้มบิดาโอบเอวเขาแล้วบอก “บิดารู้เรื่องความรู้สึกของใจ๋ดี มองไปก็ตามใจถ้าหากอยากได้อะไรก็บอกอยากทำอะไรก็ทำแม่เขาไม่ว่า หรือน้าอันยาก็ได้ ยังว่าง บิดาทำอะไรมิได้”อันยายิ้มเขินๆใจ๋ ถึงกับงวยงงมองหน้า 2 คน บิดาเขาบอกอีกว่า “อย่าไปโกรธริษยาแป๊ะเลยจ๊ะ คุณพ่อและก็คุณแม่มีความคิดเห็นว่าแป๊ะอย่างไรก็เป็นคนของพวกเราทุกสิ่งจะได้ไม่มีปัญหา น้าอันยาก็คุมดูแลอยู่ เรื่องทั้งหมดทั้งปวงก็จะไม่เปิดเผยออกนอกบ้าน” ใจ๋ผงกศีรษะรับ อันยาบอก “ไปดูใกล้ๆสิว่าแป๊ะทำอะไร”
ใจ๋เขินๆขวยเขินก้มหัวแต่ว่าอันยาพาไปนั่งข้างแป๊ะที่หันมามองดูยิ้มๆให้ใจ๋ ใจ๋แหงนหน้ามองดูจำเป็นต้องตะลึงงัน ใจเต้นเป็นกลองเพล เปร่งศรีไม่มีกางเกงลิงพุงขาวเรียบมองมีท้องนิดหน่อยต้นขาอ่อนขาวเรียว ครั้งประเด็นสำคัญของสงวนสุดโคนระหว่างขาเป็นโหนกนูนมีขนแพทย์ยดกดำที่แป๊ะกำลังเอามือคลำ กดบีบทั้งยังดึงขนแพทย์ยเล่นอีกทั้งเอามือใส่เซาะเข้าขาหนีบในร่องชำเลืองที่เป็นพูกลีบ เปร่งศรีแทนที่จะอาย คุณเพียงแค่ยิ้มเขินๆบอกไม่มียางอายๆ“ของแม่งามไหมต้องการมองมานานแล้วไม่ใช่หรอ”ใจ๋กลืนน้ำลายอ้ำอึ้ง เปร่งศรีหน้าตาบูดเบี้ยวซี๊ดปากพล่อยๆ“แป๊ะพอเพียงหรือยัง” แป๊ะแสยะยิ้ม “สุดแต่ป้าครับผม”เขามองดูๆใจ๋เปร่งศรีบอก “กลัวอะไรมองดูพี่เขาเพราะอะไรพวกเรามาทำกันต่อดียิ่งกว่า”เปร่งศรีเอามือคลำหัวแป๊ะ แป๊ะยิ้มแหยงๆใจ๋ผงกศีรษะ เปร่งศรีบอก มองเห็นไหมพี่เขาไม่ว่าอะไร”แป๊ะบอก “ผมขออภัยครับพี่” ใจ๋ผงกศีรษะอ้ำอึ้ง เปร่งศรีขึ้นนอนหงายคอยแป๊ะ แป๊ะถอดกางเกงในทันทีควยแข็งโด่ไม่ใหญ่นัก ใจ๋ตื่นเต้น รู้ดีว่าทั้งคู่กำลังจะมีเพศสัมพันธ์ต่อหน้าต่อตาเขา เปร่งศรีกางขา แป๊ะเข้าคร่อมร่างคุณ คุณเอามือจับควยของแป๊ะดึงเข้าเช็ดลงในร่องหลืบระหว่างขาคุณแป๊ะก้มมองแล้วแอ่นเอวอัดแทงมันหายเข้าไป เปร่งศรีครวญคร่ำ ฮือๆหงิงๆขยับสองขาขึ้นลงแอ่นแกว่งสลัดบิดตัวละครถึงความเสียวกระหายจัดคะนึงอย่างไม่อายสายตาผู้ใดกันแน่
ใจ๋ย้อนคิด ก็จริงแม่ร่านสวาทขนาดนี้ถ้าหากปล่อยไปคงจะคบชู้สู่ชายแน่ เขามองดูขาขาวเรียวงามที่ขยับ เขาต้องการสัมผัส เขากล้าๆกลัวๆทดลองเอามือสั่นๆไปลูบไล้เปร่งศรีไม่ห้ามหรือแข็งข้อ ใจ๋ลำพองใจคลำไปถึงบั้นท้ายตูด ส่วนแป๊ะเอามือกดอกขย้ำเต้านม อีกทั้งตามติดจูบดูดปากกลบเสียงคราง อันยาเอามือคลำข้างหลังตูดแป๊ะที่ขยับขึ้นลงชนควยใส่ขาหนีบร่องรูหีเปร่งศรีดัง พับๆๆๆสยุยงมภูเขา ผู้เป็นบิดาเลื่อนรถยนต์มาใกล้ พร้อมบอก “อันยาคุณจัดแจงให้ครั้ง” อันยานั่งลงยอตัวหน้าสยุยงมภูเขาดึงรูดกางเกงแพรเขาออก คุณหันยิ้มให้ใจ๋ แล้วเอามือจับควยสยุยงมภูเขาที่เหี่ยวเฉาไม่แข็งถอกรูดแล้วคุณโน้มตัวลงอ้าปากอมดูดควยเขา ใจ๋มองดูทั้งยังบิดารวมทั้งแม่ แต่ว่าพึงพอใจแม่มากยิ่งกว่าบิดาเนื่องจากว่าทั้งยังงามรวมทั้งเสียงครางทำให้ ควยเขาแข็งโด่ บิดาเขาบอก “กระหายจัดต้องการเอาบ้างหรือเปล่า” ใจ๋เก้ๆกังๆผงกศีรษะ สยุยงมภูเขา ชี้ตรงไปที่อันยาแล้วบอก “เอาสิทุกครั้งอันยาก็ว่าง” ใจ๋อึกอักมองดูไปที่แป๊ะ แป๊ะหันมาบอกทั้งๆที่โยกกระเด้า “เอาสิพี่แม่ผมยังว่างไม่มีผู้ครอบครอง”เป็นการอนุญาตจากลูกชาย ใจ๋ไม่คอยช้าถอดกางเกงนั่งลงเรือนจำเข้าที่เข้าทางตูดอันยา อันยาอมควยบิดาเขาอยู่แต่ว่าคุณบอก “ตามอัธยาศัยนะคุณใจ๋”เป็นการการันตีจากอันยา
ใจ๋พึงพอใจจับเอาสายยืดกางเกงนอนคุณ แล้วรูดลงพร้อมกางเกงลิงกาง ใจ๋ตาพองโตก้นขาวคุณขาวเนียนไม่แพ้แม่เขา เขาเพ้อบอก “งามจังผมต้องการปี้น้าเหลือกำเนิด”อันยากล่าวย้ำ “ก็บอกแล้วยังไงตามอัธยาศัย”ใจ๋ไม่คอยช้าตามติดเข้าที่เข้าทางตูดคุณสองมือแหกง่ามก้น พอเพียงมองเห็นรูก้นสีคล้ำ รูหีสีชมพูสดเข้าย่อตัวจับควยจ่อยัดอัดเข้ารูหีอย่างสุดแรงเกิด อันยาถึงกับตกใจร้อง โอย…! แสดงความเจ็บใจ๋ก็เจ็บหนังท่อนควย รูหีของอันยาเล็กคับแน่นมากมาย หรือควยของเขาใหญ่ก็ไม่เคยรู้ ใจ๋ทนเจ็บ ไม่ร้องพร่ำบ่น จับบั้นท้ายคุณแล้วโยกกระเด้า “ขออภัยครับผมน้าผมลืมตัวรูหีน้ำก็เล็กกัดควยผม”อันยาร้องครวญคร่ำบอก “ควยคุณใหญ่ ใหญ่มากยิ่งกว่าแป๊ะเท่าไรนัก”ใจ๋ฉงนใจ เมื่อคุณเอ่ยถึงแป๊ะ แต่ว่าเขาไม่สนใจยังคงซอกซอยเย็ดอันยา อันยา ครวญคร่ำร้องเสียงหลง บิดาเขายิ้มขำพึงพอใจอันยายังถอกควยสลับก้มดูดเป็นระยะ เปร่งศรีผงกศีรษะ หันมามองแต่ว่าไม่ถนัดเนื่องจากว่าถูกแป๊ะชนเย็ดอยู่บนเตียง แป๊ะบอก “สักครู่พวกเราเสร็จแล้วป้าค่อยมองพี่เขาเย็ดแม่ผม”เปร่งศรีครวญคร่ำร้อง “เร็วๆแป๊ะป้ากระหายจัดน้ำจะแตกแล้ว”เตียงสั่นกระเพื่อมอย่างหนัก จนกระทั่งเสียงดังออดแอดๆราวกับเตียงจะหักแต่ว่าใจ๋ไม่สนใจแม่เขาแล้ว เขาโยกซอกซอยเย็ดอันยา อย่าง สนุก ปากของอันยาก็อมดูดควยให้บิดาเขา บิดาสยุยงมภูเขาของเขาซี๊ดปากครวญคร่ำ โอยยยย….ๆเร็วนี้ๆน้ำอสุจิขาวข้นก็พุ่งไหลออกมาจากควยที่เหี่ยวเฉา
อันยายังก้งโค้งแอ่นก้นให้ใจ๋เย็ด ใจ๋สวมกอดเอวคุณมือล้วงจับหี มันสากไปด้วยขนแพทย์ยเต็มฝ่ามือทั้งยังเฉอะแฉะๆด้วยมูกที่ลื่นๆอีกมือใจ๋สวมกอดจับนมของอันยาที่แกว่งบีบขย้ำ เขาทราบได้ถึงความกว้างใหญ่เต่งตึงของเต้านมอันยา ใจ๋เย็ดซอกซอยอย่างบ้าดีเดือดส์โดยไม่เคยรู้ว่าแม่เขากับแป๊ะเสร็จไปตั้งแต่ขณะใดแล้ว ในตอนนี้กำลังนั่งมองเขาเย็ดอันยาที่ร้องครวญคร่ำมือหน้าเปื้อนด้วยน้ำอสุจิจากบิดาเขา จนกระทั่งขาคุณสั่นเกร็งกระตุก ใจ๋ซอกซอยเย็ดอีกพักก็พ่นน้ำอสุจิใส่ไว้ด้านในตัวของอันยาอย่างล้นหลาม เปร่งศรี เอามือคลำหัวเขา คุณบอก “ดีเยี่ยมลูกแม่ทำเก่งจัง”ส่วนบิดาเขาบอก “ไม่นึกว่าใจ๋จะเก่งอย่างงี้”แป๊ะถาม “แม่เป็นยังไงบ้า”อันยาบอก “ควยใหญ่เย็ดมันส์น้ำหีแตกไป 2 ครั้ง”
ทุกคนขำหัวเราะใจ๋เขินๆเปร่งศรีบอก “หีระบมเลยสิท่า” อันยาบอก “ขึ้นสรวงสวรรค์ทั้งที่ยังไม่ตายเลยจ๊ะคุณผู้หญิง ถ้าหากอย่างงี้ถึงหีจะระบมจะเอาอีกชู ก็ย่อมได้”ทุกคนขำอีก อันยาสวมกางเกงแต่งตัวให้บิดาสยุยงมภูเขาของเขา เปร่งศรีลงจากเตียงบอก “วันนี้พอก่อน”แล้วเข็นรถยนต์ผัวกลับห้องนอน ใจ๋บอกขอบคุณมากอันยาแล้วกลับห้อง ส่วนอันยาอยู่สนทนากับแป๊ะอีกพัก ใจ๋ออกมาจากห้องมาหาน้ำกินยังมองเห็นแสงสว่างจากห้องแป๊ะเปิดอยู่ เลยไปอ้าประตูมอง เขาจำเป็นต้องสะดุ้งที่มองเห็นอันยา นอนหงายแก้ผ้าร่างเปลือยขาวโพนเต้านมโต โดยมีแป๊ะลูกชายของคุณ แก้ผ้านอนทับอยู่บนร่าง ก้นก้นกระดกขยับขึ้นลง เขางวยงงไปหมดแม่ลูกปี้เย็ดกันหรอนี่ แต่ว่าจิตใจเขาสั่นเสียวซ่านแอบมองเฉยๆไม่คิดจะเข้าไปขัด จะเสียมารยาทเลยหลบเข้าห้องจัดแจงกับตนเองอีกรอบ….