เชื้อชาติญานดิบ “บิดาค่ะ”

เชื้อชาติญานดิบ “บิดาค่ะ”
ไหล่ที่เคยผึ่งผายเกินวันของบิดามองห่อโค้ง เส้นผมสีเทาที่เจ้าตัวบรรจงหวีจัดทรงอยู่เป็นนิจชุลมุนเป็นไม่เป็นระเบียบ นิดาจำวันที่เลวทรามที่ สุดในชีวิตของคุณรวมทั้งบิดาได้อย่างเที่ยงตรง วันที่แพทย์ผู้ครอบครองไข้แจ้งกับบิดารวมทั้ง นิดาว่าแม่ไม่มีแรงที่จะต่อสู้กับโรคร้ายรวมทั้งได้จากไป แล้วอย่างเงียบๆ บิดากับนิดากอดกันร้องไห้อย่างไม่อายคนใด
จากวันนั้นจนกระทั่งวันนี้ตรงเวลากว่าปี ที่บิดาดื้อด้านไม่ยินยอมฌาปนกิจศพแม่ แม้กระนั้นด้วยแรง ร้องขอของคุณยาย รวมทั้งเครือญาติข้างแม่บิดาก็เลยยอมสุดท้าย แขกรวมทั้งเครือญาติที่มาฌาปนกิจศพต่างทะยอยกันกลับจนถึงหมดเกลี้ยงแล้ว คงเหลืออยู่แม้กระนั้นนิดากับบิดา ซึ่งนั่งเคียงกันโดยไม่มีท่าทีว่าจะขยับเขยีอนไปไหน แม้ว่าจะตรงเวลาตอนกลางคืน นิดารวมทั้งบิดาก็ยังเห็นควันสีเทาหม่นหมองที่พวยพุ่งจากปล่อง เมรุมาศเผาร่างซึ่งคราวหนึ่งเคยเป็นที่รักยิ่งของนิดารวมทั้งบิดา หมดเกลี้ยงแล้ว น้ำตาที่พึ่งจะแห้งเหือดเริ่มไหลรินอาบแก้มนวลของนิดาอีกรอบ ตั้งแต่แมื่อ วันที่แม่จากไปอย่างไม่มีทางกลับ บ้านซึ่งเคยอบอุ่นด้วยความรักกลับเงียบกริบไม่มีชีวิต บิดาซึ่งเคยกลับไปอยู่บ้านทันเวลาทุกเมื่อเชื่อวันก็กลับผันแปรไป บ่อยมากที่นิดาจำต้องรออย่างทรหดอดทนเพื่อเปิดประตูให้กับบิดาซึ่งโซเซกลับมาพร้อมด้วยกลิ่นสุราเหม็นฟุ้ง บ่อยมากที่บิดาล้มตัวลง นอนเหยียดกายบนโซฟาในห้องรับแขกแล้วผลอยหลับไปถึงแม้ว่ามิได้เปลี่ยนเสื้อผ้า เรี่ยวแรงของนิดามีไม่มากพอที่จะพาบิดาขึ้นห้องนอน สิ่งที่นิดาทำเป็นก็ก็แค่มานะเช็ดหน้าขัดถูแขนให้บิดาด้วยผ้าขนหนูชุมน้ำอุ่น เช้าเมื่อบิดาหายเมาบิดาชอบพูดพร่ำแม้กระนั้นคำกล่าวขอโทษ รวมทั้งสั่งไม่ ให้นิดาถ่างตารอคอยเพื่อรับใช้บิดาอีก “กลับไปอยู่บ้านกันนะบิดานะ”
นิดาเอ่ยเชิญชวนด้วยเสียงคละเคล้าครวญคราง “วันพรุ่งยามเช้าค่อยมาเก็บ…..กระดูกแม่แต่เช้า” นิดาอึกอักอยู่เป็นเวลายาวนานกว่าจะหลุดคำว่า “กระดูก” ออกมาได้ บิดาลุกขึ้นยืนอย่างไร้เรี่ยวแรง จนถึงนิดาจำต้องเข้าพยุง บิดาลูกเดินเคียงกันผ่านศาลา ตั้งศพซึ่งร้างราผู้คน บรรยากาศในวัดดูเหมือนกับว่ากันไปหมด มันซ่อนเร้นไว้ด้วยความหม่นหมองซึมรวมทั้งเต็มไปด้วยกลิ่นของความตายลอยแซกอยู่ ในดูเหมือนจะทุกอนูอากาศ”หนูขับขี่รถให้…บิดานั่งพักให้สบายนะคะ” นิดาขันอาษา ซึ่งไม่ถูกไปจากธรรมดาที่นิดาจะไม่ยินยอมขับขี่รถในกรุงเทวดาเว้นเสียแต่ใน คราวจำเป็นจริงๆถึงแม้ว่านิดาจะเป็นนักขับรถที่มีฝีมือแม้กระนั้นเธอกลับปราชัยกับภาวะการจราจรที่ชุลมุนไร้ระเบียบในกรุงเทพฯ สองบิดาลูกไม่ได้พูดบอกกันแม้กระทั้งคำเดียวในกลางทางจากวัดจนกระทั่งบ้าน นิดาส่งให้บิดาลงที่หน้าบ้านแล้วจากนั้นจึงค่อยนำรถยนต์เข้าหยุดเก็บในโรงรถ เมื่อเธอเดินเข้าบ้านก็มองเห็นบิดานั่งจมในโซฟาตัวโปรดในโทรศัพท์มือถือแก้วดื่มเหล้าสีอำพันแก่เหตุเพราะผสมเจือจางด้วยน้ำเย็นเพียงแค่เล็กๆน้อยๆ”ขึ้นนอน ก่อนเหอะลูก ไม่ต้องรอคอยบิดา” บิดาพูดด้วยเสียแหบ “บิดาอย่าดื่มมากนักนะคะ…หนูขอตัวอาบน้ำแล้วจะลงมาหาอะไรให้แกล้มนะคะ” “อย่างลำบากเลย ลูก..หมดแก้วนี้บิดาก็จะขึ้นนอนแบบเดียวกัน”
นิดาเดินขึ้นบรรไดไปยังห้องของตนบนชั้นสองอย่างกลัดกลุ้ม ชายตาดู ประตูห้องนอนรวมของบิดารวมทั้งแม่ซึ่งนิดาเห็นแก่ได้ยินเสียงทั้งคู่ท่านคุยหรือสัพยอกกันเป็นนิจในช่วงชีวิตวันชื่นคืนสุข เธอ วางกระเป๋าหิ้วบนโต๊ะแต่งตัวเมื่อก้าวเข้าในห้องนอนเล็กกระทัดรัดส่วนตัวภายหลังปิดรวมทั้งล๊อกประตูด้วยความคุ้นเคย เงาสะท้อนใน กระจกเป็นหญิงสาวสวยหวานใสรูปไข่รวมทั้งผมยาวสลวยดำขำเป็นเงาเงา แม้ว่าจะไม่มีซึ่งเครื่องประทินโฉมใดๆก็ตามประกอบกับดวงตาสวย ซึ้งซึ่งขณะนี้แดงกล่ำจากการร่ำไห้อย่างสม่ำเสมอ แม้กระนั้นก็ไม่ได้ทำให้ความงดงามบริสุทธิ์นั้นด้อยลงอะไร ชุดสีดำสนิดที่สวมอยู่ขับให้ผิวขาว เป็นยองใยนั้นขาวนวลเพิ่มขึ้น เธอเอื้อมมืออ้อมไหล่ไปปลดตาขอเสื้อรวมทั้งรูดซิปลงจนกระทั่งกึ่งกลางข้างหลัง ก่อนจะก้าวผ่านชุดที่ถอดออกเปิดเผยให้ เป็นร่างสวยเจ้าเนื้ออิ่มในกางเกงในผ้าลูกไม้สีขาวนวลตัดกับถุงน่องแบบเต็มกำลังสีดำสนิทซึ่งเธอรูดผ่านเรียวขาทั้งคู่ออก ภายหลังพิงชุด ที่ถอดออกมาจากตัวไว้บนราวดวงจันทร์วผ้า ส่วนถุงน่องที่ถอดออกนั้นเธอม้วนเป็นก้อนกลมแล้วโยนลงตระกร้าผ้าอย่างเที่ยงตรง เธอเอื้อมมือทั้งยัง สองไปด้านหลังอีกรอบเพื่อปลดตาขอบราเซียซึ่งหุ้มห่อผุดมถันอันยกชันออกเปิดเผยให้มองเห็นพลูเนื้อขาวนวลรวมทั้งยอดควรอยสีน้ำตาลเข้มคู่นั้น เต็มตาชั่ววูบหนึ่ง ก่อนจะเอื้อมือไปฉกผ้าที่เอาไว้สำหรับเช็ดตัวขนหนูผืนใหญ่มาหุ้มห่อกายจนถึงมิดชิดแล้วเดินอ้อมปลายเตียงไปยังส้วมความ เหนื่อยทำให้นิดา อยากได้แช่ลงไปภายในน้ำอุ่นรวมทั้งหลับตาลงครู่หนึ่ง เธอเปิดน้ำร้อนรวมทั้งน้ำเย็นลงในอ่าง รวบผมยาวสลวยนั้นขมวดเป็นมวย หละหลวมๆปลดผ้าที่เอาไว้สำหรับเช็ดตัวออกพิงบนราวแล้วก็ใช้นิ้วเกี่ยวเครื่องประดับตัวจิ๋วชิ้นในที่สุดออกทางปลายตีน ร่างเจ้าเนื้ออิ่มสวยระหงซึ่งขณะนี้เปลื้องผ้า ขาวมากอยู่ในแสง ก้มต้วลงใช้มือวักน้ำในอ่างคลำบริเวณใบหน้าเพื่อทดลองอุณหภูมิ “อุ่นกำลังพอดี” เธอคิดในใจ
ปิดก๊อกทั้งคู่แล้วก้าว นอนลงยาวเหยียดในอ่างอาบน้ำ ความอุ่นของน้ำทำให้กล้ามที่เหนื่อยเริ่มบรรเทา เธอหลับตาลงในความเงียบงันซึ่งมีเพียงแต่ เสียงน้ำหยดเป็นจังหวะจากก๊อกน้ำซึ่งปิดไม่สนิทแล้วผลอยหลับไปอย่างอ่อนแรง ความเย็นเยียบของน้ำในอ่างปลุกให้นิดาตื่นอีกรอบ ภายหลังหลับไปนานจนถึงน้ำอุ่นนั้นเย็นเยียบ เธอชำระล้างให้กับตนเองอย่างเร็ว เช็ดตัวจนถึงแห้งคว้าชุดสำหรับใส่นอนบางเบามาสวม จิตใจ ระลึกถึงบิดาอย่างเป็นห่วง เมื่ออ้าประตูห้องนอนรวมทั้งมองเห็นไฟด้านล่างยังสว่างอยู่ก็เลยมั่นใจได้ว่าบิดายังไม่ขึ้นนอน ภาพที่นิดามองเห็นเมื่อเดินเข้าไป ในห้องรับแขกเป็นบิดาหลับคอพับอยู่บนโซฟาตัวโปรด ขวดสุราที่รกร้างล้มกลิ้งอยู่ที่ปลายตีน นิดาได้กลิ่นสุราคลุ้งจากลมหายใจ ของบิดาเมื่อเธอย่อเข่าลงข้างโซฟา “บิดาค่ะ” เธอเรียกผู้เป็นพ่อพร้อมด้วยเขย่าร่างนั้นเพื่อหวังปลุกให้ตื่นห้องนอนแม้กระนั้นไม่เกิดผล เธอ เรียกบ่อยๆรวมทั้งเขย่าบิดาแรงขึ้นจนได้ยินเสียงตอบรับในคอ “ขึ้นนอนด้านบนเถิดบิดา ด้านล่างยุงเยอะแยะ” บิดาง่วงงุนลุกขึ้นยืนอย่างว่าง่าย โอบไหล่นิดาไว้หละหลวมๆกลิ่นสบู่รวมทั้งสาปสาวหอมละมุน เบาๆปลุกความรู้สึกเร้นลับในตัวของชายผู้เป็นบิดา เชื้อชาติญานดิบส่งกระแส
ปลุกให้อวัยวะที่ผู้ชายที่เหี่ยวด้วยวัยรวมทั้งความเมามายให้ยกชันขึ้นโดยที่นิดาไม่ได้รู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงนั้น เมื่อเธอพยุงให้ บิดานอนลงบนเตียงบิดาก็ไม่ได้ละมือออกมาจากไหล่กลับรั้งร่างเล็กนั้นล้มทับลงบนตัวบิดาด้วย “นวล…นวลจ้ะ..บิดานึกถึงนวลอย่างมาก” ในความตื่นตระหนก นิดาได้ยินเสียงแหบของบิดาเรียกชื่อแม่ เธอมานะกระทั่งถึงตนเองออกมาจากอ้อมแขนนั้นแม้กระนั้นไม่เป็นผล อ้อมกอดแข็ง เข้มแข็งของบิดากลับกอดรัดร่างอรชรของนิดาแน่นขึ้นกว่าเดิม ก่อนที่จะนิดาจะคาดหวัง ร่างของหล่อนก็ถูกเหวี่ยงข้างร่างของบิดาโดยมีร่างของ บิดาโถมทับข้างบนพร้อมๆกับปากบางก็ถูกเกาะติดแนนด้วยปากดกหนักของบิดา เรี่ยวแรงที่มีน้อยนิดของนิดาดูเหมือนจะเหือดแห้งสลาย ไปจนถึงหมดเกลี้ยง มือไม้ของบิดาก็ไม่ได้อยู่นิ่งกลับลูบไล้ไปตามโนนเนื้อภายใต้เสื้อนอนซึ่งลื่นเป็นเงานั้นอย่างหนัก แวบหนึ่งที่นิดาชำเลือง มองเห็นดวงตาแดงก่ำของบิดาทำให้นิดาเสียขวัญวูบ แววตานั้นแตกต่างจากแววตามอ่อนโยนของบิดาที่นิดาเคยชินมาทั้งชีวิต ในความงงงัน นิดารู้สึกเย็นวาบเมื่อมืออันแข็งแรงของบิดาลากเสื้อนอนบางเบาออกมาจากตัวเปิดเผยให้มองเห็นปทุมถันขาวผ่อนแข็งเคร่งเต็มตา บริเวณใบหน้าที่ เฉอะแฉะรวมทั้งเป็นเงาด้วยคราบเปื้อนเหงื่อของบิดาซุกไสร้ลงบนโน้มเนื้ออันขาวนวลนั้น ปลายลิ้นเฉอะแฉะไล่เลาะริเวณปลายติ่งของยอดปทุมถัน สลับไปๆมาๆทั้งสองข้าง นิดาได้ยินเสียงหัวใจของตนเต้นปึงปังอยู่ในอก ความตื่นตระหนกรวมทั้งตลึงงันน้อยแม้กระนั้นความเสียวที่ไม่เคย รู้สึกมากมายก่อนมากนัก นิดาบิดกายแอ่นอกปทุมถันสู้แรงโลมเลียของปลายลิ้นผู้เป็นพ่อในขณะนี้ที่ระดับล่างหว่างขารู้สึกเหนียวหนืดๆมีน้ำไหลออก มาผู้เป็นพ่อจัดแจงกับเสื้อผ้าตนเองจนถึงเปลื้องผ้า เห็นเอ็นพื้นที่ยกตั้งสีอมดำๆขนาด1ในสามของข้อมือคุณถึงในตอนนั้นชุดสำหรับใส่นอนที่คุณ สวมหลุดไปตั้งแต่เมื่อไรไม่ทราบทราบแม้กระนั้นในขณะนี้บริเวณใบหน้าของผู้เป็นพ่อ กำลังซุกอยู่ที่รอยแยกของหล่อนที่มีขนปกคลุมน้อย เสียวสุข… คนหล่อยเผลอครวญครางออกมา โอววว เสียวจังเสมือนผู้เป็นพ่อยิ่งลำพองใจใช้ลิ้นตวัดควรอย เม็ดรวมทั้งร่องหนักขึ้น น้ำยิ่งเอ่อออกมามากมายจากร่อง เธอกอดลำตัวพ่อที่ล่ำสันไว้แน่น ครู่หนึ่ง ..ผู้เป็นพ่อก็แยกขาเธอออกมาจากกัน ในตอนนั้นเธอทั้งยังตื่นกลัวนิดๆแม้กระนั้นกว่าจะคิดสิ่งใดได้… เอ็นเนื้อผู้เป็นพ่อได้กระทบจ่อที่รอยแยกของคุณ แรงกดโถมใส่ของผู้เป็นพ่อหัวเอ็นเนื้อ มานะฝ่ารอยแยกนั้นได้เพียงแต่ท่อนหัวนิดหน่อย คุณรู้สึกเจ็บแปลบจนถึงร้องออกมา …โอยเจ็บ
ผู้เป็นพ่อกระซุบกระซิบข้างหูบอกคุณว่าประเดี๋ยวก็หาย พร้อมด้วยหยุด แรงกดดันกระเด้าไว้ …ดูดปากรวมทั้งหัว ปทุมถันคุณ มันทำให้น้ำหล่อลื่นที่ร่องยิ่งไหลออกมาก ผู้เป็นพ่อได้อาศัยจังหวะนี้โถมแรงกดเข้าไปอีกนิด.. ผวาเฮือก…เธอรู้สึกเจ็บ ปวดไปทั่วร่าง ..เสมือนจะป่วย แม้กระนั้นความเสียวสุขก็มีแวบๆหนึ่ง..เอ็นเนื้อมันเข้าไปแทบครึ่งอันหล่อยเกร็งมือจิก ที่แผ่นข้างหลังผู้เป็นพ่อ จิก…จิก….เกร็ง….ผู้เป็นพ่อยังคงโลมเลียแถวซอกคอคุณ รวมทั้งดันเอ็นเนื้อเข้า…เข้า..จนถึงมิด….ในขณะนี้เป็นความเจ็ปวดสุด อย่างมาก..ขาคุณ หมดเรี่ยวแรง..เขายังติดอยู่เอ็นเนื้อไว้โดยยังไม่เคลื่อน เพื่อลดความเจ็บของนิดา ในขณะนี้คุณคิดว่าที่ร่องรอยแยกของคุณจะขับน้ำ
บางสิ่งบางอย่างออกมามาก…ผู้เป็นพ่อเริ่มเคลื่อน กระเด้าเข้า ออกๆช้าๆเบาๆคุณรู้สึกความเจ็บต่ำลงเหลือความเสียวแปลกๆทวี คูณขึ้นจนถึงลืมตัวแอ่นกระเด้าแรงกระเด้านั้น สอง สามครั้ง …ด้านในรอยแยกคุณมีความรู้สึกตอดตุบๆหลายหน กับการเข้าออกของเอ็นเนื้อผู้เป็น พ่อ ต่างคนมีเหงื่อเสื่อมโทรมกาย ชั่วประเดี๋ยวคุณมองเห็นเรื่องผิดปกติสำหรับในการโยกเข้าออกของเอ็นเนื้อ…มันเร็วมาก..เร็วขึ้น เข้าออกเร็วขึ้น บริเวณใบหน้า เหยเกของพ่อรวมทั้งเสียงครางสั่นเครือซีดเซียว ดัง โอยยยยยย…ผู้เป็นพ่อรีบดึงเอ็นเนื้อท่อนนั้นออกมา รวมทั้งใช้มือกำรูดเข้าออกๆสองสามครั้ง จนถึงน้ำขุ่นขาวพุ่งออกมากองที่ท้องน้อยรวมทั้งสะดือคุณ กลิ่นมันแปลกๆแม้กระนั้นคุณมีความรู้สึกที่แปลกว่ามันสุขเช่นไรบอกผิด ผู้เป็นพ่อทิ้งร่างอันบึกบึนฮวบอาจทับคุณ พร้อมด้วยกอดรัดร่างคุณ คุณได้ยินคุ้นๆว่า”บิดาแฮปปี้มากมาย” คุณก็กอดตอบผู้เป็นพ่ออย่าง หละหลวมๆรวมทั้งต้องการจะพูดว่า “แบบเดียวกันจ้ะ”แม้กระนั้นมันอ้ำอึ้ง ก็เลยหลับไปด้วยความเหนื่อยรวมทั้งกลางคืนนั้นก็ผ่านไป..ผ่านไป….แม้กระนั้นคุณจะจำ ชั่วกัลปวสาน