“ว้าย อีนี่ทราบได้ยังไง” ผมบอกหวานก็ไม่ใส่ หวานบอกก็มันส่องตอนฉันขึ้นบรรไดอะดิ แม่ง… เชอรี่บอกแล้วทราบได้ยังไงว่าฉันมิได้ใส่ ผมบอกก็แกที่ประตูระเบียงแสงสว่างมันก็ลอดอะดิ…สหายผม พวกมันกำลังรุมหวานอยู่ แต่ว่าหวานก็มิได้ต่อต้าน? สหายผม พวกมันกำลังรุมหวานอยู่ แต่ว่าหวานก็มิได้ต่อต้าน? สวัสดีขอรับ ผมชื่อแนทขอรับ ช่วงนี้ผมอายุ 18 แล้ว แต่ว่าผมจะเล่าราวของผม ในระหว่างที่ผมเรียนอยู่ มัธยม3 ให้ฟังขอรับ เข้าเนื้อหากันเลยขอรับ ผมไปจีบเด็ก มัธยม2 คนนึง ชื่อหวานขอรับ กะจีบเล่นๆเพราะผมกับสหายๆทุกคนก็เป็นที่ถูกใจม่อผู้หญิงอยู่แล้วน่ะขอรับ แม้กระนั้นหวานดันเล่นด้วย หวานไม่ใช่เด็กที่ดูดีหรอกขอรับ แต่ว่าก็มองได้ รวมทั้งที่สำคัญนมใหญ่มาก ขาก็งามขอรับ แต่ว่าเสียสิ่งเดียวเป็นว่าผมจะหยิกๆนิดเดียว ผมก็ม่อหวานไปได้ซัก 2 อาทิตย์ได้ ผมก็เชื้อเชิญหวานไปบ้านสหายผม หวานก็ไปด้วย ที่บ้านมีพวกสหายผมไปอยู่ก่อนแล้ว 7 คนขอรับ ผมก็พาหวานขึ้นเขาห้องของสหายผม แล้วพวกสหายผมก็อยู่ด้านล่างกัน ผมรู้สึกว่าหวานก็น่าจะรู้อยู่แล้ว ว่าผมจะพามาทำอะไร แต่ว่าก็ยังยอมมาด้วย รวมทั้งผมก็รู้สึกว่าหวานบางครั้งก็อาจจะไม่สิงรวมทั้งได้ พอเพียงพาเข้าห้อง ผมก็ไม่รอคอยช้า พาหวานไปนั่งบนเตียงรวมทั้งเริ่มโอบกอดหวาน หวานก็ยอมแต่ว่าโดยดี…ตีท้ายครัว (แอบเย่อพี่หวาน แฟนตำรวจ) ตีท้ายครัว (แอบเย่อพี่หวาน แฟนตำรวจ) ผมมีประสบการณ์หนแรก ของผมมาเล่าให้ฟังขอรับ เป็นผมเป็นเด็กต่างอำเภอ เข้ามาศึกษาต่อที่ตัวจังหวัด ในเวลานั้นผมอายุ 16 ปี เรียนอยู่ปวช 1 สถาบันเทคโนราดูงคลแห่งหนึ่ง ผมก็มาเช่าหออยู่กับสหาย 3 คนร่วมกัน หอที่ผมเช่าอยู่นั้น เป็นตึกสองชั้นๆบนจะเป็นไม้ เป็นหอรวม แล้วผมก็ได้รู้จักพี่คนหนึ่งชื่อหวาน ซึ่งพักอยู่บนชั้นสอง คุณมีผัวรวมทั้งลูกแล้ว ลูกคุณอายุได้ 2 ปี ส่วนคุณเองอายุ 22 ปีเพียงเท่านั้นขอรับ เริ่มต้นก่อนที่จะผมจะรู้จักพี่หวาน พี่หวานมึงจะเป็นคนเขินอายพูดน้อยเยอะแค่ไหน ทุกๆวันภายหลังเลิกเรียน ผมชอบมานั่งเล่นนอกห้อง นั่งมองผู้หญิงเดินผ่านเข้าออกหอเพื่อได้โอกาสได้ทราบจะรวมทั้งมีผู้หญิงกับเขามั่ง ผมนั่งพักผ่อนทุกๆวันจนกระทั่งวันหนึ่ง ผมเฉลียวใจว่า พี่คนนี้เพราะเหตุใดเดินเข้าเดินออกบ่อยครั้งจัง อ๋อลืมบอกไปว่า แฟนพี่หวานเขาเป็นตำรวจ ต่อครับผม ผมก็มารู้คราวหลังว่า คุณแกล้งเดินผ่านผม เผื่อผมจะคุยกับคุณมั่ง คุณถูกใจผม คุณว่าผมน่ารักน่าเอ็นดูดี แต่ว่าผมก็ไม่เคยกล่าวกับพี่หวานเลย เพราะเหตุว่าผมก็เป็นคนเขินอายเช่นกัน จนกระทั่งมาวันหนึ่งระหว่างที่ผมนั่งพักผ่อนกับสหายหน้าห้อง ผมได้ยินคนเดินขึ้นบันไดมา ผมก็เลยแหงนหน้ามองผ่านร่องที่เป็นหลักไม้ข้างบน…
