เมื่อผมถูกเพื่อนฝูงกระทำชำเรา
เรื่องเกิดขึ้นไม่นานนี้เองขอรับ ผมเป็นนิสิตของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในจ.ชลบุรีและก็เพิ่งจะมีคนรักคนแรกได้สองเดือน พวกเรารักกันมากมายเลยขอรับ ไปไหนมาไหนร่วมกันตลอด เพราะเหตุว่าพวกเราเป็นผู้ไม่ดื่มสุรา ไม่ดูดบุหรี่ทั้งสอง ก็เลยคุยกันได้ถูกคอ
เรื่องมันกำเนิดตอนปิดภาคการศึกษาเป็นกรุ๊ปเพื่อนฝูงของผมจะมีอีกทั้งสตรีและก็เพศชาย และก็ผมเป็นผู้เดียวในกรุ๊ปที่ไม่ดื่มเหล้า วันนั้นเป็นวันเกิดของแป๋ว ซึ่งเป็นเพื่อนสตรีในกรุ๊ป แฟนผมกลับไปอยู่ที่บ้านที่อยู่ชนบทก็เลยมิได้มาด้วย พวกเราซึ่งมีกันอยู่ราวๆเจ็ดคนก็เลยมีความรู้สึกว่าจะไปนั่งสังสรรค์กันที่ร้านค้าหมูกระทะใกล้ๆนั่นแหละ รวมทั้งสั่งเบียร์สดมาดื่มกัน ซึ่งแน่ๆ ผมมิได้รับประทาน จิบแม้กระนั้นน้ำอัดลม กลัวอิ่ม
แป๋วกับผม จะว่าไปก็สนิทกันระดับหนึ่ง เพราะเหตุว่ามันถูกใจเพื่อนฝูงผม เป็นไอ้วอ (มันชื่อวรวุฒิ) แล้วตอนที่มันหนักใจ มันจะโทรมาถามผมตลอดว่า วอเป็นอย่างไรกันบ้าง วอมีคนรักยัง วอยังโง้นแบบนี้ ทั้งๆที่เค้าหน้ามันก็จัดว่างามน่ารักน่าเอ็นดูพอใช้ ติดแม้กระนั้นเตี้ยไปหน่อย วันนั้นแป๋วเมาแประ เมาซะหมดงามเลย จักรยานยนต์ที่มันขี่มา ไม่มีผู้ใดขี่กลับไปอยู่ที่บ้าน (แป๋วอยู่บ้านเช่า) ผมซึ่งซ้อนไอ้วอมาก็เลยสมัครใจไปส่งมัน ทุกคนแยกยัายกันกลับ
แป๋วเมาเหลือเกิน ประคับประคองมานั่งซ้อนท้ายไว้ก็ทำท่าโงนๆเงนๆจะตก ผมก็เลยเรียกเด็กในร้านค้ามาประคับประคองอีกครั้ง ให้มันนั่งหน้า หน้าซบแฮนด์ไว้ ส่วนผมนั่งซ้อนมัน ขั้นต่ำดีแล้วกว่าปลดปล่อยมันลากถนนหนทางอยู่ด้านหลัง ในตอนนั้นนะ สาบานได้ว่า มิได้คิดอะไรเลย รวมทั้งขี่รถยนต์ไปช้าๆดีหน่อยที่เป็นฟีโน่ มันไม่ต้องเข้าเกียร์ รถยนต์ก็วิ่งไปเรื่อยๆกระทั่งติดไฟแดง เพียงพอหยุดเอาขอลงสัมผัสพื้น อีแป๋วเอียงวูบจะตก ผมเลยคว้าไว้โดยเชื้อชาติญาน หารู้ไม่ว่าคว้าเข้าหน้าอกมันเต็มๆผมรีบขออภัยขอโพย แม้กระนั้นมันไม่มีสติ ในตอนนั้นจิตใจมันเต้นตุ๊มๆต่อมๆไปหมด รวมทั้งเลยนึกในใจว่า ประคับประคองไปจนกระทั่งบ้านเลยดีแล้วนะ (อิอิ)
ผมก็เลยขี่กลับไปท่านั้น จนกระทั่งบ้านแป๋ว ใช้เวลายี่สิบกว่านาหน เล่นเอาเมื่อยล้า
ไหนจำเป็นต้องอุ้มมันขึ้นบ้านอีก สี่สิบห้ากิโล ในภาวะท้องอิ่มสุดๆขึ้นบันไดยี่สิบขั้น ไปชั้นสอง
อ่อนแรงเลย เพียงพอวางแป๋วลงบนเตียง กำลังจะหันหลังกลับ แป๋วลืมตามาบอกว่า สักครู่ พาข้าไปอาเจียนก่อน มองมันทำ
จำเป็นต้องฉุดลากไปอาเจียนในสุขาอีก ปลดปล่อยให้มันนั่งอาเจียนเสร็จ มันพูดว่า ปวดฉี่ ถอดกางเกง(เดฟ)ให้หน่อย หมดแรง เวลานี้ผมชักเริ่มรู้สึกแปลกๆแม้กระนั้นก็กลัวมันจะปลดปล่อยราดกางเกงตนเอง เลยปลดกระดุมให้มันแล้วเดินกลับออกมา มันก็โวยวายอีก บอกให้รูดลงให้ด้วย ผมชักลังเลแล้ว เพียงพอมันเริ่มเสียงดังก็เลยจำเป็นต้องเข้าไปอีก นั่ง แล้วรูดเดฟลงให้มัน คิอในใจว่า เอาวะ ขั้นต่ำก็มีกางเกงชั้นในอีก
แม้กระนั้นแป๋วมิได้สวมกางเกงใน ที่ตรงนั้นของแป๋วก็เลยปรากฏต่อสายตาผมเต็มๆ
ผมสะดุ้ง ตอนต้นนึกว่าเผลอรูดกางเกงชั้นในมันลงมาด้วย ระหว่างที่ลนลานก็ได้ยินเสียงแป๋วหัวเราะ ผมเงยมองดู มองเห็นหน้าแป๋วจ้องมองกลับมาด้วยรอยยิ้ม อะไรกันวะเนี่ย
“ถอดออกไปสิ”
“แกถอดเองไม่ดีเรอะ”
“ไหนๆก็ถอดแล้ว ถอดให้หมด” มันทำเสียงดัง ไอ้ผมก็ใจไม่ดีกลัวผู้ใดกันแน่มามองเห็น เลยดึงกางเกงมันออกกระทั่งหมด มองเห็นเป้านูนมีขนดกดำ ตามประสาผู้ญิงขาว แป๋วขยับเข้ามาใกล้ผม
“แป๋ว แกเมาหนักนะเนี่ย”
“ไม่ ข้ามิได้เมาเลย”
“!?!”
แป๋วโถมตัวมาใส่ผม ในท่านั่งอยู่นั้นผมเลยหลบมิได้ แป๋วมิได้เมาจริงๆด้วย ความคล่องแคล่วนี้ฟ้องได้อย่างยอดเยี่ยม ไม่ถูกกับผมซึ่งอีกทั้งอิ่มอีกทั้งจุก และก็เมื่อยล้าไปทั้งตัว แป๋วนอนทับผมอยู่ภายในห้องน้ำ มือก็ดื้อไอ้ที่ตรงนั้นโดยทันที
“โห แข็งไวนะเนี่ย”
“ก็จำเป็นต้องแข็งดิ จู่ๆให้ข้ามองหี…เฉยเมยเลย” (อันที่จริงแล้วแข็งมาตลอดทาง ตั้งแต่ไฟแดง)
“ข้าทราบนะ แกแอบจับนมข้า”
“ข้าไม่ได้ตั้งใจ ข้ากลัวแกตก”
“ตอนขึ้นมาบนห้องแล้วแกก็จับหีข้า”
“อันนั้นมันบังเอิญโว้ย”
“แถมเวลานี้ยังแก้ผ้าข้าอีก” ไม่บอกไม่ อีแป๋วล้วงลงไปในกางเกงที่มีขาสั้นของผม
“อีแป๋ว สักครู่แฟนข้าทราบ”
“ถ้าเกิดแกนิ่งๆไว้ ข้าคำสัญญาจะไม่บอกแฟนแก เรื่องที่แกแก้ผ้าข้า” ยิ้มกวนตีนอีกแนะ
ไอ้เรื่องแบบนี้ผมไม่เคย อยู่กะแฟน เพียงแค่หอมแก้มก็เขินจะตายอยู่แล้ว อีแป๋วลูบคลำๆลูบคลำๆครู่หนึ่ง ผมก็ไม่ต้องการต่อสู้แล้ว ต้องการที่จะให้มันทำอะไรก็ได้ที่มันต้องการทำ แป๋วหวเราะชื่นชอบ
“ลุกก่อน ไปที่เตียง” แป๋วบอก ตีเบาๆให้ผมยืนขึ้น ผมเดินตามมันไปอย่างว่าง่าย แป๋วถอดเสื้อถอดผ้าตนเองออกกระทั่งหมด แล้วเปิดลิ้นชักโยนถุงยางอนามัยมาให้ผมกล่องนึง
“ข้าไม่เคย” ไม่เคยจริงๆขอรับ
“จะใส่เองหรือให้ข้าใส่ให้ ให้ข้าใส่เจ็บนะ” ผมไม่ตอบ แป๋วเดินเข้ามา รูดกางเกงเตะบอลของผมลงอย่างง่ายๆพร้อมกางเกงชั้นใน (ซึ่งเฉอะแฉะนิดๆแล้ว) แล้วคุกเข่า เพียงพอมันมองเห็น ควย ของผม ถึงกับหัวเราะคิก ก็มันมีอยู่เท่านี้นี่หว่า ขำอะไรนัก แป๋วเริ่มสวมถุงยางอนามัยให้ผม
ตอนมันรูดนะ เสียวกระทั่งเกือบจะเสร็จ ดีนะที่เกร็งสุดชีวิตไม่เช่นนั้นอายแป๋วตายเลย พึ่งทราบวันนี้ว่าแป๋วเก่งขนาดนี้ แม้กระนั้นก็อดถามไ้ม่ได้
“แกไปทราบมาจากไหนเนี่ย”
“อ่านฉลาก”
“เคยทำมาก่อนหรอ”
“ป่าวร้อง” ยังไม่ทันได้ถามอะไรต่อ แป๋วคว้าควย เข้าปากโดยทันที ผมขนลุกซู่ รูดเข้ารูดออกซักพักกระทั่งผมเสียวจะไม่ไหวอยู่แล้ว มันก็หยุดอีก!!
“เมื่อยล้า” กล้วยๆแค่ั้นั้น แล้วเดินไปนอนที่เตียง ผมเดินตามโดยทันที วันนี้ไม่เสร็จคงจะไม่ไหวแน่นอนผมคร่อมมันโดยทันทีตามสัญชาติญาณ ตำแหน่งของพวกเราทั้งสองราวกับถูกทำมาเพื่อกิจกรรมนี้โดยยิ่งไปกว่านั้น มือผมจับอกแป๋วและก็เอา ควย จ่อที่หน้า ร่องรูหีของแป๋วแน่นมากมาย ความเพียรพยายามสำหรับการใส่คราวแรก ไม่เข้า
“เพราะเหตุไรแน่นจังล่ะ” ผมถาม แป๋วอาการอายๆตอบมาว่า
“ข้าก็ไม่เคย”
ผมอึ้งไปนิดหน่อย ก่อนถามต่อ
“แล้วต้องการทำหรอ” แป๋วก้มศีรษะ ผมถามต่อ
“ต้องการทำกับไอ้วอล่ะสิ”
“กับแกอ่ะล่ะ” แล้วเอาแขนโอบคอผม โน้มลงไปจูบ ผมก็จูบตอบ ใช้ลิ้นเลียลิ้นแป๋ว เสียวมากมายขอรับ มือก็ขยำอกแป๋วไปเรื่อยเอวแป๋วมันขยับไปขยับมา กระทั่งราวมันทนไม่ได้แล้ว บอกให้ผมนอนหงาย แล้วมันขึ้นมานั่งคร่อม ตอนนี้เข้ามิดเลย แป๋วทำหน้าเห๋ยเก ผมมองเห็นน้ำตามันซึมๆแล้วมันก็เริ่มขยับ ขยับหนก็ร้องหน มือผมก็ยุ่งจะไปปิดปาก เพราะเหตุว่ามัวขยำนมอยู่ เสียวที่สุดแล้วขอรับในตอนนั้น ไม่สนใจแล้วผู้ใดกันแน่จะได้ยิน
“ข้าถูกใจแกนะ” แป๋วว่า
“มิได้ถูกใจไอ้วอหรอ ข้ามีคนรักแล้ว” (ในตอนนั้นบอกแล้วละอายมากมาย)
“ข้าถูกใจแก ดีใจมากที่วันนี้แกมาส่ง” แป๋วพูดเสียงเครือ ขยับแรงขึ้น
“แล้วถ้าเกิดผู้อื่นมาส่งล่ะ”
“ถ้าเกิดผู้อื่นบอกจะมาส่ง ข้าจะขับกลับเอง”
“…”
ในหัวผมมันตีกันหลายเรื่อง ละอายที่ตนเองมาทำแบบงี้ ทุกข์ใจที่เพื่อนฝูงมาถูกใจ และก็เสียวสุดๆที่แป๋วขย่มอย่างไม่สนใจเสียงปั้บๆๆๆๆ
“ข้าขอมึงครั้งเดียวนะ นับว่าเป็นของขวัญวันเกิดข้า” แป๋วบอกเมื่อมองเห็นผมเงียบ
ผมก้มศีรษะโดยมิได้มองหน้ามัน แป๋วขย่มไปเรื่อยกระทั่งสุดท้ายมันก็เกร็ง นิ่ง แล้วไม่มีแรงซบลงมาที่อกผม พูดว่าเสร็จแล้ว ส่วนผมน่ะหรอ เสร็จไปนานแล้วขอรับ แม้กระนั้นควยผมมันยังสู้อยู่ เลยไม่ล้มลงมาเสียก่อน
ผมเข้าสุขาล้างเนื้อล้างตัว และก็สวมเสื้อผ้า แป๋วยังนอนเปลือยอยู่บนเตียง ดึงผ้าสำหรับห่มมาปิดๆไว้ พวกเราขออภัยกันและกัน และก็คำสัญญาว่าจะไม่บอกผู้ใดกันแน่หัวข้อนี้ ผมกลัวว่าแฟนผมจะทราบ ส่วนแป๋วก็รู้ว่าผมรักแฟนเยอะแค่ไหน และก็ขออภัยแล้วขออภัยอีกที่ทำแบบงี้ ถัดไปผมคงจะมองหน้าแป๋วไม่ติด แม้กระนั้นจะบากบั่นปฏิบัติตัวให้อย่างเดิมที่สุดเท่าที่จะทำเป็น เวลานี้ผมกับแฟนยังรักกันดีอยู่ สถานะการณ์ตอนนั้นเป็นราวกับแผลในใจที่ผมเองก็มีส่วนก่อ และก็ผมตั้งอกตั้งใจที่จะทดแทนด้วยความรักทั้งหมดที่มีให้กับแฟนผม ส่วนแป๋ว เวลานี้ก็ยังเป็นเพื่อนที่ดีอย่างเดิม ดังว่ามันไม่เคยกำเนิดอะไรขึ้น ยังโทร.มา ยังไปทานข้าวร่วมกันกับพวกเรา ติวหนังสือ อื่นๆอีกมากมาย
แม้กระนั้นคราวต่อมา ผมจะไม่ไปส่งมันอีกแล้วขอรับ
